Bozguna uğramış aklı ve zihni,
Kalp,zincir yemiş tutsak ki bir nevi,
Ben biraz Âşık Mahsuni gibi zifiri,
Gönül çöle düşmüş mahzun bir seferi.

Gözlere perde indi benzer Âşık Veysel'e,
Kalp ağladı gönül gitti sel sele,
Hangi suç, hangi dava ve hangi mesele?
Küstürdü seni sonu belirsiz bu ecele.

Nasip esirinden kurtulur gelirmiş,
Gök mavi gözlerinin önüne serilmiş,
Tut ki ben simsiyah en içinde işlemiş,
Gönül bu simsiyah gök maviyle sevilmiş.

Duyulması güç sesi gözlerinde duyan,
Tek damla yaş akmayıp gece gündüz ağlayan,
Bir hikayeydi bu sayfa sayfa çağlayan,
Sonunda bendim Pir Sultan gibi dar ağacını boylayan.