Esir düşmüş maviler göklerden gelip yeryüzüne sığınmış kimsesiz başı boş denizler,
Düşmüş kalemin ucundan düşünceler,zihinler ağıt yakan ağır şu dizeler,
Yalnızlaşmış şu  kimsesizliğin bak ayrılmıyor peşinden sahici gölgeler,
Hayallerin hayalin elinden kayıp gitmiş bak şimdi hepsi gökyüzündeler.

Sessizlik her yanda her an her saniye hep yanında,
Korkma geceden,şarkıdan,sözden benliğin hep orada baş ucunda,
Sakladığın şu sevgini çıkar artık içinden göster geceye göster karanlığa da,
Çekip alsın yıldızlar parlasın sevginle en karanlık gecede en aydınlık şu son arşta.

Kalbin hissettiğim sokakların en çıkmaz sokağı en karanlık caddesi,
Kaybolduğum bu şehir tanımadığım yüzlerce yerin soğuk taştan parkesi,
Yok ettim onları,sesleri,üzerime gelen karanlıktan çıkan herkesi,
Ve bitti sandığım hikayem ellerime yazılmış her sahne ve her saniyesi.