Gülşah sinirden ağlamak bağırmak istiyordu kapıdaki banka oturup dünyaya küsmüştü 10 dakka olmuştu ki arabası için anons geçiliyordu irkilip hemen o yöne gitti, çok kötü uyuz olmuştu.

Lan bu nedir biz neden bir buluşamadık bir türlü ağlamaklı olmuştu..

Telefonu çalıyordu arayan Burçak ti..

Burçak; Neyaptın buldun mu bizimkini bulustunuz mu en sonunda??

Gülşahın sesi titriyordu ; Yok bulamadım o zannettim birinin peşine düştüm ama o değilmiş ozaman da vakit geçti oda benim peşimden girmiş içeri döndüm ki kimse kalmamış uçak da kalktı sonra çok moralim bozuk.

Burcakta çok üzülmüştü ne kadersiz di bu iki insanda hep birbirlerini ıskalıyorlardı Gülşah teselli etmek için bir iki şey şey söyledi ama nedese boş idi..

Üzülme herseyde bir hayır vardır..