Işıklar hâlâ kapalıydı. Sesi bana çok ürpertici gelmişti. "Nisanın nerde olduğunu biliyormusun minik savaşçı" demişti bana. Ama ben Nisa'dan sonrasını duyamamıştım.

Elleri belimde sırtım göğsünde iken çırpınmaya başlamıştım. "Bana bak Nisa'ya dokunmuyorsun yoksa-"derken sözümü kesmişti o adam. Nefret ederdim sözümün kesilmesinden.

O ise yine ürpertici sesinden vazgeçmeyerek "yoksa ne Melin yoksa ne yaparsın"demişti. Önce ne diyeceğimi bilememiştim ama sonra "seni öldürürüm" demiştim kendimden emin bir sesle. Gür bir kahkaha atmıştı adam.

Sahi kahkahalar eğlenirken atılmazmıydı. Bu kahkaha beni hiç eğlendirmiyordu. Aksine içten içe korkutuyordu. "Sen bütün acıları çekiceksin minik savaşçı yeri geldiğinde ağlarsında,psikolojinde bozulur,ölmekte isteyebilirsin ama acıları çekmeden asla ölmeyeceksin"

Bu cümleler benim kanımı dondurmuştu. Benden ne istiyordu. Ben ona birşey yapmamıştım. O ise beni öldürmek yerine önce acı çektirmeyi istiyordu. Önce elleri çekildi . Sonra ise göğsü sırtımdan ayrıldı. Kokusu yavaşça dağılıyordu. Sıcaklığı ise çoktan terketmişti bedenimi.

Son kez tok sesi yayıldı etrafta " timur oğuz lorphez ilerde çok duyacaksın bu ismi minik savaşçı" bunları söyledikten sonra tamamen çıkmıştı lavabodan.Kısa bir süre kendime gelemedikten sonra Koşarak lavabodan çıktım.Etrafıma baktığımda o yoktu.

İsmi zihnimde yankılandı. Timur Oğuz Lorphez. İlk defa duymuştum bu ismi. Hiç geçmemişti örgütte. Nasıl kurtulacaktım bu adamdan. Karşıdan koşarak bana gelen ve üzerime atlayan Nisa'mı fark etmemiştim tabi. "Melin güzelim iyimisin birşey yaptımı o adam sana" demişti Nisa ama benim ağzımdan sadece 3 kelime döküldü "Timur Oğuz Lorphes" o adamın ismini tekrarlamıştım ama Nisa anlamamıştı ki ağzından "ne"kelimesi döküldü.

Kendime gelmiştim sonunda. "Nisa sen nerdesin bütün avm'yi aradım yoktun çok merak ettim seni"dedim. Nisada hemen cevap vermişti "birkaç adam beni merdivenlerden otoparka götürdüler ve arabaya bindirdiler beni resmen arabaya fırlattılar sonra birkaç soru sorup bıraktılar"

Hızlıca sordum"iyisin demi bir yerinde birşey yok değil mi" hepsini bir solukta söylemiştim. Bir yandan ise gözlerimi Nisa'nın vücudunda gezdiriyordum. Nisa "hayır birşey yapmadılar" dedi. Rahatlayarak bir nefes verdim. Nisa'm benim herşeyimdi ona birşey olsaydı asla duramazdım. Tekrar beraber asansörün önüne geldik.

Asansörü çağırdığımda Nisa söze girdi"sana birşey yapmadılar değil mi"demişti. Nisa böyle söyledikçe aklıma farkı düşünceler yerleşiyordu bu adam bizden ne istiyordu neden bizi öldürmemişti neden acı çekmemi istiyordu. Ailesi onu doğduğunda terk etmiş 5 sene yetimhanede,ömrünün kalanınıda örgütte harcamıştı adama ne yapmış olabilirdiki. Nisa'ya"birşey yapmadılar gülüm sen merak etme" dedi ama başlarında çok büyük bir dert vardı. Melin bunu nisa'ya söyleyip onu tedirgin etmek istemedi. İkiside kendilerini koruyabilecek güçteydiler ama Timur onlardan daha güçlüydü. AVM'den çıkıp eve doğru gidiyorlardı. Evde güvende değillerdi artık yer değiştirmeleri lazımdı. Bu konuyu nisa'yla konuşup başka yere taşınmazları gerekti. Bunu aklının bir köşesine not edip Nisa'ya döndü. Çok güzel bir kızdı. Eğer erkek olsaydı kesinlikle Nisa'dan başkasını göremez ve aşırı kıskanırdı. Nisa ise aynı şeyleri Melin için düşünüyordu. Her ikiside güzel kızdı. Nisa bir süpermarketin önünde durdu. "Ev için alışveriş yapmalıyız"dedi. Melin başını sallayıp"Nisa seninle birşey konuşmak istiyorum"dedi. Nisa kötü birşeyler olduğunu arabanın içindeki sessizlikten anlamıştı zaten. "Tabi güzelim söyle" dedi Nisa. Melin bu konuyu Nisa'ya nasıl söyleyeceğini bilmiyordu aslında onu sıkıntıya sokmak istemiyordu ve bunu söylerse onun için endişeleneceğini biliyordu. Kendisinin sadece onun için endişelenmesi gibi.

Instagram hayatinesiriofficall