Yıllarca insanların ne kadar korkunç varlıklar olduğunu düşünerek büyümüştüm. Öyle ki ailemin bile bana zarar vereceğini düşünüp, onlar bana zarar vermeden önce intihara kalkışmıştım. Hatta kendimden bile korkmuştum.

Kendimden.

Aslında korkmalıydım. Çünkü yapabileceklerini bir sınırı yoktu. Hırs gözümü bürüdüğünde kimse karşımda duramazdı, çünkü durarlarsa onların canını çok fena yakacağımı bilirlerdi.

Neden bu kadar acımasızsın demeyin, sadece insanlar bana nasıl davrandıysa bende onlara öyle davranıyorum.