-10:bugün ki farklılık-

Bölüm şarkısı: Yalın-Her Şey Sensin

Medya:Ahsen'in gözlüğü

ꕥ

(Günümüz...)

Yola çıktığımızdan şu ana kadar iki saat geçmişti, mola vermeden gitmeye devam edersek eğer bugün yazlığa gelmiş olacağız. Ben arabayı kullanırken Fatih ise her zaman ki gibi konuşuyordu, "Bir şey soracağım..." dedi, benim kaşlarım havalanırken bakışlarını üzerimde hissetttim.

"Sor." diyerek sorusunu sormasını bekledim. "Bir tane park vardı hatırlıyor musun?" diye sordu. "Hatta tam parkın karşısında Maraş dondurmacısı vardı?" dedi sorarcasına. Ben bir an hatırlayamadım ama sonra aklıma geldi ve, "Aaa... doğru, doğru hatırladım. Oraya çok giderdim küçükken" dedim. "Niye sordun ki?" diye ekledim.

Fatih omuz silkti ve, "Hiç..." dedi sadece. Ben ise çokta umursamadım ve yola odaklandım, hem konuma bakıyor hemde arabayı sürüyordum.

Yüzüme vuran klimanın soğukluğuyla bir nebze de olsa rahatlıyordum, ben her ne olursa olsun yazı seviyordum. Bu sırada Fatih'in bakışlarını üzerimde hissediyordum, göz ucuyla Fatih'e doğru baktım. "Ne oldu, ne bakıyorsun?" diye sordum.

Fatih'in yüzünde bir sırıtış yayıldı ve, "Başka bakacak ne var ki?" diyerek soruma soruyla cevap verdi. Bu cevabına kaşlarım havalanırken bakışlarımı yolda tuttum fakat göz ucuyla arada bir Fatih'e doğru bakıyordum. "Yola bakabilirsin, ağaçlara falan bir sürü şey var ki." dedim, sesimde garipseme vardı.

Fatih'in yüzündeki sırıtış aynı kaldı ve, "Ama ben sana bakmayı tercih ediyorum." diye cevap verdi. Bu cevabıyla yutkundum ve öylece kalakaldım. Yüzüme yayılan sıcaklıkla dudaklarım aralandı ve, "Bugün sana bir şey olmuş gibi." dedim sadece ve arabayı sürmeye devam ettim.

Fatih koltukta arkasına yaslanıp rahatça oturdu ve, "Hayır, gayette her zaman ki gibiyim." dedi ve güldü. "Kızma ama, bir şey daha sorabilir miyim?" diye sordu. Ben sadece başımı onaylarcasına sallayarak devam etmesini bekledim.

"Seni birisine benzetiyorum da, hani bahsettiğim o parkta bir çocuğa yardım etmiş miydin?" diye sordu. Bu sorusuna kaşlarım havalanırken düşündüm. Çocukluk anılarımı pek hatırlamam, hatırlasam bile hayal meğerdir bu anılar.

Hatırlamaya çalıştım, sonra zihnimin bir köşesinde bulanık bir anı belirdi, "Sanırım..." diye cevap verdim. "Çocukluk anılarımı pek hatırlamam, fakat bir çocuğa Mickey Mouse'li yara bandı vermiş gibiyim." dedim boynumu kütlettim. Bu cevabımla Fatih'in yüzündeki sırıtış bozulmuş, yüzünde şaşkınlık ifadesi vardı. Bu haline kaşlarım havalandı ve, "Ne oldu?" diye sordum.

O ise sadece iç çekti ve, "Yok bir şey, iyiyim." dedi ve gülümseyip yola doğru baktı. Ben ona doğru şüpheyle bakarken gözlüğümü burnuma doğru ittim ve arabayı kullanmaya devam ettim. Ona bugün bir şeyler olmuştu, yakında kokusu çıkacaktı kesinlikle.

______________

Bu hafta ki bölümü erken bitirince atayım şimdi dedim, fakat bir bölüm daha yazarım hafta sonu belki. Ya bugün ya yarın diğer bölümü de yazmaya başlarım ama haftaya bölüm gelemeyecek sınavlarım var. Bide Ahsen'in gözlüğü hakkında kafanızda bir görüntü oluşsun diye medyaya fotoğrafını koydum.

Neyse görüşürüzzz!

<3