Giyimimizi etkilemesi gereken şey havadır fakat bazen bir şeyler olması gerekenden farklıdır çok daha kötü yada çok daha acı...

EFNAN ATAMAN

Hiçbir zaman hayattan çok şey isteyen biri olmadım .Normal insanlar gibi olmak istedim sadece.Ben anlayışlı bir insandım fakat ailem tarafından sevilmemiş olmayı bir türlü anlayamıyordum. Zamanla buna alışmak zorunda kalsamda alışamadığım şeyler vardı hemde çok fazla.

İnsanlar kışın soğuktan korunmak için kalın giyinirdi mesela fakat benim için durum çok farklıydı.Ben her zaman kalın giyinirdim ama soğuktan değil babamdan korunmak için babamın darbelerinden kendimi biraz olsun koruyabilmek için...Yarın vücudumda oluşacak olan morlukları biraz olsun azaltabilmek için.

Neden her zaman kalın giyindiğimi sadece çok yakın olduğum insanlar bilirdi ve bunlardan biri şuan tam karşımdaydı ,bu kişi bir zamanlar en yakın arkadaşım olan Leyladan başkası değildi.Onu yıllar sonra görmek beni mutlu etmediği gibi üzmedi de aslında ona karşı herhangi bir duygu da beslemiyordum.Belki de ondan nefret etmem gerekiyordu fakat nefret de en güçlü duygulardan biriydi ve bazı insanlar nefreti bile hak etmezdi.Leyla benim için artık nefretimi bile hak etmeyen biriydi .Ben onu gördüm fakat neyse ki o beni görmedi ve yürüyüp bir odaya girdi.

2 SAAT SONRA

Siyah yıldızlar olarak yine bir şekilde paçayı kurtarmıştık.Aslında bu sefer bu kadar kolay kurtulmayı beklemiyordum çünkü suç üstü yakalanmıştım.Suç üstü yakalanan ben olduğum için benim ifadem biraz uzun sürdü.Nihayet ifademi imzalayıp odadan çıktığımda bizimkiler koridorda beni bekliyorlardı. Asil elinde yemek poşeti ile geldiğinde bize yemek almış demek isterdim fakat çaldığına emindim.Asil hepimize dürümlerini uzattığında herkes dürümünü yemeye başlamıştı ki tam karşıdan savcı belirdi .Savcı tam yanımızda durduğunda gözleri benim üzerimdeydi.Bana baba tarafı akrabalarını görmüş gibi baktığını görünce elimdeki dürümü ona uzattım;

Efnan:yer misiniz?

Akgün:Hayır.

Dürümümden kocaman bir ısırık alıp ağzım dolu dolu konuştum;

Efnan:omo soz yomozsonoz boğozomdan goçmozko.

Savcı gülmemek için yanaklarının içini ısırdı fakat güldüğünü gizleyemiyordu.

Akgün:O dürümleri nerden çaldınız?

Asil:Aşk olsun savcı bey sizde bizi iyice hırsız bellediniz biz hiç helal lokma yemez miyiz? alın terimizle hiçbir şey alamaz mıyız?

Akgün:Alın terinizle mi aldınız?

Asil:Hayır çaldık.

Savcı bize şaşkınlıkla bakarken yürüyüp ordan ayrıldık. Havalı bir çıkış yaptık demek isterdim ama adam dürümleri çaldığımızı bile anlamıştı o yüzden çok da havalı bir çıkış olmadı.

Her zamanki yerimize geldiğimizde herkes mutluydu.Her ne kadar bir evimiz olmasada bu kaldığımız harabe bizim evimizdi.Biz bu harabeyi seviyor,evimize kavuşmuş olmanın mutluluğunu yaşıyorduk fakat buraya bir kişi eksik dönmüştük.Savaş yine mezarlığa gitmişti anlayacağınız herkes evini özlemişti onun evi oradaydı mezarlıkta.

SAVCI AKGÜN MİRAN AGAHOĞLU

Efnan Ataman dosyası benim için sıradan bir dosya değildi. Bulmam gereken şeyler vardı ,gizlenen gerçekler vardı farkındaydım.Günlerce tek bir ipucu yakalamak için gece gündüz çalışmıştım fakat aradığım şey hiç beklemediğim bir anda hiç bilmediğim bir yerden gelmişti .Efnan Ataman'ın en yakın arkadaşı beni aramıştı bu beni çok şaşırttı çünkü ben kızın herhangi bir tanıdığını ararken en yakın arkadaşı beni bulmuştu.Leyla Yılmaz ile telefonda konuşmuş ondan emniyete gelmesini istemiştim.Leyla Yılmaz buna hiç itiraz etmedi ve bana Efnan Ataman ile ilgili bildiği herşeyi anlatacağını söyledi. Bu telefon konuşmasından saatler sonra Leyla Yılmaz emniyete geldi ve onunla uzun uzun konuştuk.Leyla sorduğum her soruya cevap vermişti fakat bu beni hiç mutlu etmedi çünkü her anlattığı ile ben Efnan Ataman ile ilgili daha acı şeyler öğrendim .Ailesi tarafından istenmeyen Efnan,Aileden sayılmayan Efnan,Babasından şiddet gören Efnan,Dumana alerjisi olduğu için babası sigara içen Efnan ve en yakın arkadaşı ve sevgilisi tarafından ihanete uğrayan Efnan... Ben bu kızı bulsam heralde onunla tek kelime konuşamam diye düşündüm. Hayattan bu kadar yara almış bir insana ne denir ben bilmiyorum. Leyla en yakın arkadaşına ihanet etmenin pişmanlığını yaşıyordu bunu gözlerinde görebiliyordum fakat son pişmanlık fayda etmiyordu o zaten herkesten yara almış birinde bir yara daha açmıştı pişman olması bu gerçeği değiştirmiyordu.Leyla'ya ihaneti ile ilgili tek kelime etmedim, beni ilgilendiren bir konu değildi.Ben sadece işimi yapıyordum fakat Efnan Ataman dosyası artık benim için sadece iş değildi.Ben artık sadece bir savcı olarak değil bir insan olarak da kayıp bir kız çocuğu hemde bir ailesi olmasına rağmen kimsesiz olan bir kızı bulmak için elimden gelen herşeyi yapacaktım.

SAVAŞ

Savaş:Farah...

Farahım.

Ben ölürsem kimse mezarımı sulamaz demiştin.

Yemin ederim mezarını bir gün olsun kurutmadım.

Ama kalbim kurudu be kızım.

Kalbim kurudu be Farahım...

EFNAN ATAMAN

Bugün herkes yorgun olduğu için kimse iş yapmak istemedi.Akşama olmak üzereydi fakat Savaş hala gelmemişt mezarlığa yalnız gittiğinde uzun süre dönmezdi.Biz ateş yakıp etrafına toplanmıştık ki Levent üstünü değiştirmek için içeri girdi ve herkes olacakları bildiği için sessizce beklemeye başladık.Levent hiçbir şeyini kendi bulamazdı.Aradan birkaç saniye geçmişti ki Levent'in sesi yükseldi;

Levent:Kırmızı tişörtümü gördünüz mü?

Asil:Aaaa şey şey Efnan'ın doğum gününde aldığı mı?

Levent:Evet evet o nerde?

Asil:Hani arkası baskılı olan.

Levent:evet lan o.

Asil:Hani senin en çok sevdiğin tişörtün.

Levent :evetttt.

Asil:bilmiyorum, görmedim.

Levent:Gerizekalı!!!!

Levent ve Asil her zamanki atışmalarını bitirince ortamda bir sessizlik oldu birkaç dakika sonra sessizliği üstünü değiştirip gelen Levent'in sorusu böldü;

Levent:Sizce zengin olmak mutlu olmamızı sağlar mı?

Asil:Para mutluluk getirmez.

Levent:Yürü beee kardeşim benim.

Asil:Çok para mutluluk getirir.

Levent:Gerizekalı.

Asil yine konuyu sabote edince Levent ile atışmaya başladılar ve Aylin buna bir son vermek için bir soru sordu;

Aylin:Keşke hiç tanımasaydım dediğiniz biri ?

Yaman:Benim yok ya.

Asil:hiç tanımasaydım dediğim biri yok keşke tanısaydım dediklerim var;Ailem.

Asil ve Aylin yetimhane çocuklarıydı yani ikiside anne babasını hiç tanımamıştı. Asil'in cevabı ile Aylin onun yanına gidip Asil'i saçından öptü. Normal çiftlerde genelde erkekler kızları saçlarından öperdi fakat onlar normal bir çift değildi.İkisi de deli dolu insanlardı fakat birbirlerine sevgilerini göstermekten kaçınmazlardı.

Efnan:Leyla

Benim için bu sorunun cevabı belliydi birilerinin beni sevmemesine alışıktım fakat seviyor gibi yapıp sevmemelerine alışkın değilim.

Soruyu cevaplamayan sadece 2 kişi kalmıştı bunlarda Meltem ve Leventti.İlk kim cevaplayacak diye beklerken ikisinden de aynı anda cevap geldi fakat ikisi de hiç beklemediğimiz cevaplar vermişti ve Aylini soruyu sorduğuna pişman etmişlerdi.

Meltem:Levent

Levent:Meltem

Kahretsin bu ikisi birbirinden ne istiyordu? neyi paylaşamıyorlar bilmiyorum ama bu konu artık beni fazla meraklandırmaya başlamıştı.Onlar her ne kadar birbirinden nefret eder gibi konuşsada ben böyle düşünmüyordum.Evet aralarında bir sorun vardı fakat kesinlikle birbirinden nefret etmiyorlardı.

İkisi birbirinin cevabını duyunca birbirine bakakaldılar. Anlaşılan ikiside de bu cevabı duymayı beklemiyordu.Verdikleri cevaplar hepimizin canını sıkmıştı çünkü bizim grupta kimse birbirinden nefret etmezdi aksine birbirimizi çok sever, yeri geldiğinde birbirimiz için canımızı ortaya koyardık.Eminim Levent ve Meltem de birbiri için hiç düşünmeden bunu yapardı.

Levent ve Meltem'in cevapları ile herkes sessizliğe gömülünce uyumaya karar verip yataklara geçtik.Bizim gibi harabede kalanların yer yatağı falan olması gerekirdi fakat bizim ranzalı yataklarımız vardı tabiki alın terimizle falan almadık ,çaldık.Normalde gece yataklara geçtikten sonra mutlaka gün içinde yaşadıklarımız ile ilgili konuşurduk fakat bu gece kimse konuşmadı ve herkes kendini uykuya bıraktı.

                         SABAH

Gözlerimi açtığımda yanımda sadece Aylin ve Meltem vardı.Bu biraz garipti çünkü biz genelde aynı anda uyanırdık.İçimde tuhaf bir his vardı, kahretsin iyi şeyler olmuyordu. Hissediyordum kötü bir şeyler vardı benim hislerim kuvvetliydi.Aylin kalkıp dışarı çıktığında Meltem ile ikimiz kaldık. Meltem yüzüme bakınca iyi olmadığımı anlayıp yanıma geldi.Tam Meltem neyim olduğunu soruyordu ki dışarıdan Aylinin çığlığı yükseldi. Aylin'in sesini duyduğumuz gibi Meltem ile dışarı koştuk.Aylin'in yanına geldiğimizde o çok kötü görünüyordu, gözünden bir damla yaş süzülürken zar zor konuşabildi;

Aylin:Efnan...

Efnan:Aylin iyi misin? noldu? niye ağlıyorsun ?

Aylin:Seni alacaklar Efnan.

Efnan:Kim alacak Aylin? ne oluyor? anlamıyorum hiçbir şey.

Aylin'in söylediklerinden hiçbir şey anlamadım kafam iyice karışmıştı ki karşı sokaktan Yaman'ın geldiğini gördüm.Yaman'ın yüzü sirke satıyordu,kahretsin hislerimde yanılmıyordum.Yaman'ın arkasında Levent,Savaş ve Asil belirdi yüzlerine baktığımda onların da Yamandan farkı yoktu gerçekten kötü bir şey olmuştu.Asil'e baktığımda ağlamamak için kendini zor tutuyor gibiydi o duygularını belli etmekten kaçınmazdı ve yüzünde korku vardı Asil kolay kolay hiçbir şeyden korkmazdı.Kafamı çevirip Aylin'e baktığımda artık hüngür hüngür ağlıyordu .Onların bu halini görünce benimde gözlerim doldu fakat ne olduğunu kimse anlatmıyordu.Yamana baktığımda gözümün içine bakıyordu ama ilk defa bana bakmak onu üzüyor gibiydi. Levent ve Savaş yürüyüp yanıma kadar gelip tam yanımda durdular.Savaş beni kendine çekip sarılırken Levent kendini yere öyle bir bıraktı ki artık deli olucaktım neler oluyordu?

Yaman elinde telefonu ile yanıma geldiğinde korku dolu gözlerle onu izliyordum.Yaman'ın telefonun ekranını bana çevirmesi ile başımdan aşağı kaynar sular döküldü kahretsin bu olamazdı bu gerçek olamazdı...

herkese merhaba kurgumun 6.bölümüne hoş geldinizzzz💕💕💕 umarım beğenirsiniz oy ve yorumlarınızı bekliyorum okuyan zaman ayıran Herkese kocaman sevgiler 😘😘😘