Miraç hiç düşünmeden çaresizce atmıştı kendini serin sulara gece için geceye yetimhanede verdiği söz gelmişti.

-Sen benim çocukluk aşkımsın ve ben yemin olsunki bu eli ölene dek bırakmıyıcam sen benj varlığını içine sindirdiğim sonsuz dünyamsın sonsuz bir dünyadada beraber yaşamak dileğiyle..

Miraç geceyi kendinden çok önemsiyordu.Ona ilk aşık olduğu 16 yaşlarını anımsadı.Saçlarına rüzgar değerken onu izlemişliğu vardı.Güzel mavi gözleri ona uzayın derinliklerindeki boşluğu anımsatıyordu.O boşluğuda gece dolduruyordu.

Gece ve miracın ellerini ayıramadılar sanki bir kuvvet onları beraber kılıyordu .Gece ve miraç boğulma tehlikesinden zar zor insanların yardımıyla kurtarılmışlardı.

-Gece miracı gökyüzüm ve miraçta onu gökyüzündeki boşluğunsun diye seviyordu çünkü gökyüzündeki boşluğu sen dolduruyordu demişti Miraç ona...

Çağrı kimdi peki?Çağrı sadece gecenin görebildiği bir sanrıydı.Gece onun bakışları karşısında donakalmış denize düşmüştü.Miracın yüzme yeteneği sayesinde zor şer kurtulmuştu gece..

Nihayet gözlerini zor şerde olsa açabildiler.

-Gece gece iyimi nerede gece

-Çağrı çağrı nerdesin ?

Çağrı kim gece onu sayıklamıştı uyu miraç herhalde kıskanmıyorsun hayır deli gibi kıskanıyordu.

-Gece gece çağrı kim?

-Çağrı sahil kenarında gitar çalan bir genç çok güzel çalıyordu.

-Gece yoksa sen aşıkmı oldun başkasına

-Miraç sakin ol sakın gitme beni yalnız bırakma

-Sen aşık olmuşsun beni silmişsin gece

-Miraç dur gitme özür dilerim

-Düzeltmez bu gece düzeltmez.

-Neyi...

-Verdiğimiz sözleri hatıraları anıları düzeltmez güzel gözlü gecem kendine iyi bak..

-Miraç hayır gitme sevgilim beni yalnız bırakma

-Ben varım gece

-Çağrıı sen sen nerden çıktın

-Gece burda kimse yok sen kiminle konuşuyorsun.

-Miraç çağrı gelmiş sessiz ol ve kapıyı kapat uyyucam ben çağrıyada de gitsin ..

Gözyaşları içinde kapıyı kapattı miraç..Tek sevdiği kadınıda kaybettiğini düşünüyordu.