Yollar bitmiyor değilde sanki uzadıkça uzuyor. Elhamdülillah ki fulya bulunmuştu.

Neler nasıl oldu kısmen biliyorum. Fulya iyi ya hâl olur Allahın izniyle gerisi.

"Toprak?"

"Efendim? Dedim gözlerimi yoldan ayırmayıp.

"Ya şimdi bu amca bir anda niye ortaya çıkıyor? Aklıma miras geliyor o da bir ihtimal."

"Olabilir de olmayabilir de. Allah'ın izniyle bir varalım hâl edicez."

Nisa ve Sevde bizimle gelmişti. Tek arabayla gidiyorduk. Önde ben ve asım arkada nisa ve sevde oturuyordu.

Mardin sınır tabelası gözükürken derin bir nefes aldım. İçim rahattı ama görmeden sesini duymadan hâlâ endişelerim devam edicekti sanırım.

Gözlerim konumu açık telefona değdi. Az kalmıştı. Asım sola dönünce ilerde polis karakolu olduğunu gördüm.

Elimi emniyet kemerine uzatıp bekledim. Asım yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Boş yer arıyordu.

Bir araba park ettiği yerden çıkınca. asımda oraya park etti. Hemen kemerin tuşuna basıp Arabanın kapısını açtım. Koşarak hızla içeri girdim. Merdivenlerden geçip açılan sensörlü kapıdan içeri girdim. Kalp atışlarımı duyuyordum.

"Buyrun?" Diyen sesle bakışlarım bir polis memuruna denk geldi.

"Fulya ateş burda olduğu söylendi sözlüsüyüm. Görebilirmiyim?"

"Haber vereyim bekleyin olurmu?" Dedi genç polis memuru. Kafamı sallayıp bekledi.

"Abi nerdeymiş fulya?" Diyen nisaya döndüm.

"Haber vericekler." Dedim.

"Buyrun sizi başkomiserim bekliyor fulya hanımda orda." Dedi eliyle yolu gösterip.

Genç polis memuru önden biz arkadan gidiyorduk. Kapıyı tıklatıp açtı kapıyı. Bakışlarım direk odayı tararken ayakta durmuş gülümseyerek bize bakan fulya'a burukça gülümsedim. Sarılamadım. Sarılamazdım olsun iyiydi ya elhamdülillah yetti bana şuan. Bakışlarımı çektim fulya dan.

"İyimisin bı yerine bişey oldumu?"

"Elhamdülillah iyiyim. Yok iyiyim Allah razı olsun sen nasılsın?" Dedi.

"Allah daha iyi etsin bende iyiyim elhamdülillah. Sen iyisin Elhamdülillah iyiyim." Dedim ellerime bakarak.

Sevde hızla ilerleyip sarıldı fulya'ya fulya da ona sarıldı. Ardından nisa da gidip sarıldı.

Bende olduğum yerde öylece kalmıştım.

"Hoş geldiniz toprak beydi değil mi?"

Bana yönelik sorulan soruyla bedenimi çevirdim komisere.

"Evet benim." Dedim. Bir kaç adım ilerleyip elimi uzattım gülümseyerek.

Yanıma tekrar elini uzatan komiser bu sefer asımın elini tutup sıkmıştı.

"Memnun oldum. Ferhat bende şöyle geçin lütfen." Dedi masanın diğer tarafında olan koltukları gösterip. Birine geçip oturdum. Asımda yanıma oturmuştu.

"Hanımlar sizde şöyle geçin isterseniz." Dedi komiser.

"Evet çay kahve su ne içersiniz?" Dedi komiser.

"Allah razı olsun ben birşey almayayım. Nasıl oldu öğrenmek istiyorum fulyayla işleri ne bu adamların?"

"Fulya hanım kendisi buraya ulaştı. Verdiği ifade de onu kaçıranın kendisini amcası iddia ettiği biri kaçırmış."

"Ama fulyanın amcası varmış? Annesi ve babası yetimhanede büyümüş. Yıllar sonra ne için ortaya çıkmış?"

"Olayları kısmen biliyoruz fulya hanım kaldığı yerden kaçmış. Ve karakola ulaşmış. Buraya geldikten sonra ifadesi alındı ve onun tutulduğu eve baskın düzenlendi. Nezaratene şuan amca olduğunu iddia eden şahıs."

"İzninizle konuşa bilirmiyim kendisiyle?" Dedim. Biraz sustu ve bana baktı.

"Tamam."

"Napıcaksın toprak orda?"

Fulyanın endişeli sesi kulaklarıma gelirken yerimden kalktım.

"Sadece ne için böyle bir şey yaptığını soracağım." Dedim.

"Buyrun beraber geçelim. Nezarataneye." Dedi Ferhat komiser.

Ferhat komiserin arkasından beraber ilerliyorduk asım ve ben. Aşağı doğru inen merdivenden geçip demir parmaklıklar olan kapıya vardık. Önünde ki polis memuru kapıyı açınca içeri geçtik.

Tanımadığım için Ferhat komiserin göstermesini bekliyordum.

"Ooo damat gelmişsin!" Diyen sesle etrafıma göz gezdirdim ve gözlerini bana dikmiş bakan kişiyle o adam olduğunu tahmin ediyordu.

"Kendini bu kadar belli etme."

"Ee seninde amcan sayılırım." Dedi gülerek.

"Maalesef ki sayılmıyorsun. Bunca yıl durdun durdun niye bir anda amcalık yapasın geldi. Kızın başına neler geldi sen yeni ortaya çıkıyorsun!"

"Bilmediğin şeyler var evlat. Ve ben bunları yiğenimle konuşmak istiyorum. Sonra gerekirse sizede anlatırım."

"Kendinden çok emin konuşuyorsun bakıyorum?" Dedim kollarımı birbirine bağlayıp göz teması kurdum.

"Evet çünkü elhamdülillah ki kendimden eminim."

"Belki öz amcası değilsin. Senin amcasıyım demenle amca olunmuyor."

Rahat bir tavırla gülümsedi.

"DNA testi yaptır ozaman?"

.

,

.

.

Araba da ki herkes sessizdi. Fulya iyice sessiz olmuştu.

Düşünce insanın burnu sızlıyor. Amcan hayatta ve yıllarca karşına çıkmıyor. Allah herkese dayanabilceği kadar yük veriyor buna öyle inanıyorum ki.

"Toprak?" Diye seslenmesiyle gülümsedim.

"Efendim sözlüm?"

"Iıı şey telefonum nerde acaba?"

"Bende."

"Rica etsem verirmisin?"

"Tabi." Dedim arabayı uygun bir yere park edip telefonu çıkardım. Arkaya doğru uzatıp almasını bekledim. Elim boşta kalınca besmele çekip tekrar arabayı çalıştırdım.

"Sarjı yok ya..."

"Asım sana zahmet torpitida jarz aletleri var. Onları alıp fulya'ya versene."

Asım torpitoyu açıp arkaya doğru uzattı. DNA testi yaptırmak için karakoldan ayrılmıştık. Sonuçlar yarın çıkacaktı inşallah.

"Abisi?"

"Efendim?"

"Bak varya bir acıkmışım. Diyorum ki yemek yemeğe gitsek?"

"Sen ödersen olur." Dedim gülüp.

"Tamam be hadi ben ısmarlıyorum!" Diyen nisayla güldüm.

Arkadan uzattığı elleriyle saçlarımı bozup çekti. Sesimi de çıkarmıyorum ulan nisa sözlümün yanında karizmamı çizdin.

"Ama bişey diyim mi? Geçen sefer kartını verdin ya fazladan çektim lazım olur diye." Dedi benim duyacağım tonda.

"Tilkii seni!" Dedim gülerek.

Yolda giderken yemek yiyebileceğimiz bir lokanta varmı diye göz gezdirmeye başladım.

Karşı tarafta gördüğüm restoranla gülümsedim. Arabayı o yöne doğru çevirip yaklaştım. Park alanına girip park ettim arabayı.

Arabayı telefon sesi doldurunca fulyanın sesi geldi kulaklarıma.

"Selamünaleyküm ilkbahar."

..............................

Selamünaleyküm

TUSAŞ'Ta olan terör saldırısı sonucu şehit olan olanlara Rabbim rahmet eylesin yararılara da şafi ismiyle şifa versin Rabbim. Sevdiklerine sabır versin Rabbim.

Allah'a emanetsiniz selametle 🌸

Per,24.10.2024