"Merhaba" dedi...

Sadece bakıyordum... Bir şey diyemedim...

Ne diyebilirim ki?

Yıllar sonra... Bu gün... İlk defa yüz yüze gelmiştik...

"Uzun zaman oldu." Dedim. Bu dediğime güldü "Uzun zaman oldu..." Dedi beni tekrarlayarak.

Bir anda "Özür dilerim..." Dedim. Bu dediğimle güldü "Ne için??" Dedi.

Gözlerinden koparttım gözlerimi...

"Benim tercih hakkım yoktu..." Dedim. "biliyorum." Dedi düşünceli bir tonda gözlerime bakarken.

"Ne düşünüyorsun??" Dedim sorarak.

Gözlerime öyle bir baktı ki... Simsiyah irislerini benden kopartmak istemezcesine. "Onca yılı..." Dedi.

"Nasıl tanıdın beni...?" Diye sordum sakince.

Güldü. Yıllar sonra ilkkez gerçek bir gülümsemesini görmüştüm.

"Zor olmadı Asyalı." Dedi. Bu dediğiyle buruk bir tebessüm ettim kafamı yere eğerek.

Asyalı ... Yıllar sonra bu kelimeyi ondan duymak... Garip...

"Ne düşünüyorsun?" Diye soran taraf bu defa o oldu.

Kafamı kaldırarak ona baktım. "Yıllar sonra bu kelimeyi senden duymak... Hissetmek... Garip..." Dedim.

"Anlıyorum" dedi. Anlamıyordu... Anlamıyacaktı...

"Ne anlıyorsun??" Diye sordum sakince.

"Neden bir veda etmedin??" Diye sordu soruma karşı.

Bu dediğiyle durdum... Düşündüm... Böyle bir soru beklemiyordum.

"Veda etme hakkım yoktu... Eğer veda etseydim..." Derken gözlerinin en derinlerine baktım.

Devam etmemi bekliyordu.. "Ayrılamazdım..." Dedim.

Bu dediğimle gözlerime derin derin baktı... "Keşke deme hakkım yok. Ama keşke gitmeseydin be Asyalı." Dedi sakince.

Keşke dedim içimden... Sadece keşke...

Belki gitmeseydim... Bazı şeyler farklı olabilirdi...

Ama benim elimde olan bir şey değildi bu...