Gör diye yandım. Yanında uykuya daldım. Beni görmedin mi, görmedin mi sen? Ben öldüm her gece, içimde hep bir cenaze... Beni sevmedin mi, sevmedin mi sen?

Çağan Şengülün sesi kulaklarıma dolarken, boğaz kenarında küçük adımlarla ilerlemeye devam ettim. Esen soğuk rüzgarların saçlarımı uçuşturması boynumu ferahlatıyordu.

Kulaklıktan kulaklarıma dolan parça beni herşeyden soyutlamış gibiydi. Öyle ki sadece zihnim, müziğim ve ben vardık.

Bedenim bu yolları adımlarken, ruhum aklımla birlikte bambaşka diyarlarda gibiydi. Kafamın içinde ki cam kırıklarının zihnimi her kanatışında biraz daha afallıyordum.

Ne zamandır bu kadar derin aşık olmuştum?

Onu sevmek veya seçmek hiçbir zaman benim elimde olmamıştı.

Aşkı onda bulmayı dileyen de ben değildim.

Herşey yavaş yavaş olmaya başlamıştı ve zamanla vazgeçilmez olmuştu.

Bulut'un toprağı sulaması, suyun kumsala vurması, barutun ateşi harlaması gibi...

Bir elin kolumu tutmasıyla tüm düşüncelerim dağıldı ve panikle kolumu çekip arkama döndüm.

Baktığımda Aras abi tam arkamda çatık kaşlarıyla duruyordu. Kulaklığımı boynuma asıp ona sorgulayıcı gözlerle baktım.

"Aras abi?"

"Ceren, sorun ne?"

"Anlamıyorum abi, ne sorunu?"

"Bu sıralar fazla durgunsun, dalıp gidiyorsun sürekli. Mutsuz gibisin hep. Bir derdin mi var ?"

Sana aşık olmak dertlerin en büyüğü gibiydi.

ve bu her geçen gün daha da acıtmaya,

içten içe kanatmaya başladı.

"Hayır, yok bir derdim. Sen yanlış anlamış olmalısın." Dedim kısık bir sesle. İnsan en çok anlatmak istediklerini susardı.

"Doğru söyle, birine mi aşık oldun?" Dedi bana sorgulayıcı bakışlar atarken.

Tamam beni sevmedin.

Ama hiç mi görmedin?

Sevgimi, ilgimi... Ve daha nicesini.

"Boşversene." Diyerek yanından geçtim ve kulaklıklarımı takıp yoluma devam ettim.

Onu severken ondan herhangi bir beklentim yoktu, hiç olmadı. Tek bildiğim onun aşkını yüreğimde saklarken kimseyi sevemediğimdi.

Ama onun yanında bir başkasını görmek, ilgisini bir başkasına verdiğini görmek hiç yakmadığı kadar yaktı canımı.

Eve geldiğimde anahtarla kapıyı açıp içeri geçtim ve montumu asıp, odama ilerledim. Pijamalarımı giyip, cips & mısır çiftiyle laptopumu alıp film izledim.

Saat 20.00 civarında film bittiğinde , yapacak başka bir şey bulamadığımdan ve bugün hiç modum olmadığından yorganı kafama kadar çekip uyuma pozisyonumu aldım.

Alt kattan yankılanan zil sesiyle gözlerimi açtım.

Personeller evlerine gitmişti, abim bu gece gelmeyeceğini söylemişti.

O halde kim gelmişti?