Ölü biri sevilir miydi?

O adamı hayatımın merkezi yaptığımda ölü birinin hatırlarına konmuştum.
O bendim, ben ise o. Biz birbirimize bezeyen iki kadındık. Tek fark o nefes almıyor ben ise alıyor, her gün onun aşık olduğu adamı sevmeye devam ediyordum.

Ona tutulduğum ân hayatımda verdiğim en acımasız karar Samar'ı terk etmek olmuştu. İnsan, kalbini söküp atabilir miydi? Atmıştım, en azından bunu denemiştim.

Samar'ı unutmak için ne var ne yoksa bir çukurun içine attığım gün, dönüm noktam o gün olmuştu. Elimden yine o tutmuştu. İki aşığın en uzak varış noktasıydık biz. Ne var ki oraya varmak dikenli tellerin üzerinde yürüyormuş gibiydi. Hazırdım ben, onunla yürümeye hep hazırdım.