5. Bölüm: **Fırtına Öncesi Sessizlik**

Aurora, savaşın ardından krallıkta yeniden huzur bulmaya çalışan halkın arasında dolanıyordu. Valoria’nın meydanlarında zaferin coşkusu yaşansa da, kalbinde hâlâ sona ermeyen bir gerginlik vardı. Zafer kazanılmıştı, ancak düşmanın tamamen yenildiğinden emin değildi. Özellikle Mickle’ın eski müttefiklerinin beklenmedik hamleleri, Edric’i ve Eloria’nın güvenliğini yeniden gözden geçirmeye zorluyordu.

Bu düşünceler içinde Aurora, Eloria sarayının kulelerinden birinde sessizce duruyordu. Krallığın mavi göğü, savaşın ardından yeniden açılan bir umut kapısını andırıyordu. Ancak, gökyüzünde beliren koyu bulutlar onun içindeki karanlık sezgiyi daha da güçlendiriyordu. Bir an için kendi gücünün sınırlarını sorguladı. Acaba gerçekten Valoria’yı sonsuza kadar koruyabilecek miydi?

Tam o sırada, arkasında bir adım sesi duydu. Döndüğünde, Alex’in sessizce ona yaklaştığını fark etti. Alex’in gözlerinde çocukça bir korku vardı, ama aynı zamanda ablasına duyduğu güven parlıyordu. Aurora, kardeşine sarıldı. “Bu savaş sona erdi ama bazı düşmanlar hâlâ gölgelerde,” dedi, Alex’i teselli etmek için. "Ama biz her şeye hazırlıklıyız, seni ve krallığımızı koruyacağım."

Alex hafifçe başını salladı ve Aurora’nın elini sıkıca tuttu. “Ben de sana yardım etmek istiyorum,” dedi cesaretle. Henüz gençti, ama yaşananlar onu da olgunlaştırmıştı. Aurora, kardeşinin bu isteği karşısında gülümsedi. “Zamanı geldiğinde, senin de bu krallığa katkın olacak,” dedi ve kardeşini teselli etti. “Şimdilik güvende kalman yeterli.”

O gece Aurora ve Edric, Eloria sarayının büyük toplantı odasında bir araya geldi. Krallığın en güçlü büyücülerinden bazıları, eski kehanet kitapları ve eski yazıtları incelemek için yanlarında bulunuyordu. Edric, Aurora’ya dönüp ciddi bir sesle konuşmaya başladı: “Aurora, Mickle’ın müttefiklerinden bir haber aldık. Savaşın ardından geri çekilmiş olsalar da, güçlerini tamamen kaybetmediler ve karanlık büyülerle yeniden bir araya gelmeyi planlıyorlar. Bu tehdit daha bitmedi.”

Aurora, babasının sözleri karşısında irkildi. “Yani savaşın asıl büyük kısmı henüz sona ermedi mi?” diye sordu, gözlerinde bir kararlılıkla. Edric, başını sallayarak onayladı. “Onların sahip oldukları güç, sıradan bir ordudan çok daha fazlası. Onlar, eski büyülerin derin bilgisine sahipler ve bizim gücümüzü zayıflatmak için her türlü yolu deneyecekler.”

Aurora, büyücülerin hazırladığı kitaplara göz gezdirirken kendisine bir sorumluluk daha yüklendiğini hissetti. Eski yazıtlara göre, Valoria’nın korunması sadece fiziksel savaşla değil, aynı zamanda büyüsel güçlerin birleştirilmesiyle mümkün olacaktı. Ancak bu büyülerin nasıl yapılacağı konusunda pek az bilgi vardı.

O sırada, büyücülerden biri ileri çıktı ve Aurora’ya saygıyla eğilerek konuştu: “Prensesim, siz ve kardeşinizin kanında taşıdığınız güç, eski krallıkların bile koruyucu kalkanlarını harekete geçirebilecek kadar güçlü. Ancak bu gücü tamamen kullanabilmek için gereken eski ritüel, yıllardır kimse tarafından uygulanmadı.” Bu sözler karşısında Aurora, kalbindeki cesareti yeniden hissetti. “Bu ritüeli öğrenmeliyim. Valoria’nın kaderi, artık bizim ellerimizde.”