Siz çocukluk aşkınızdan 6 buçuk sene ayrı kaldınız mı ben kaldım ben kim miyim nefes çınar emre çınar'ın ilk aşkı

Babamın karşı gelişlerine dayanamayıp emreyle kaçtık evlendik ama bir türlü mutlu olamadık babam tarafından esir alındım ve kabus günler başladı ..

20 mayıs 2020

yine bu kafesten kaçmaya çalışacaktım kızımla birlikte cemre'm babası gibi iyi kalpli ama babasını hiç tanımamış olan kızım annesiyle birlikte bu esaretten kurtulmaya çalışıp babasına kavuşmak isteyen kızım...

ANNEMİ BIRAKIN NOLUR BİZ BABAMA GİDİCEZ!

Cemrenin yakarışlarını duyuyordum ama çoktan kilitli odaya hapsolmuştum ellerim ayaklarım zincirle bağlı soğuk bir odada öylece ağlayarak etrafa bakıyordum benim emre'm ölmezdi bir gün gelecekti bizi bu esaretten kurtaracaktı...

Kulaklarımda sesi çınlıyordu Nefesim deyişi hem ben onun nefesiydim onun nefesi benden başkasına haramdı

Saatler geçti ama saatin kaç olduğunu bile bilmiyordum yine aç bırakılmıştım galip zorlu tarafından babam olacak galip zorlu yine galip geliyordu

Artık baygınlık geçirmek üzereydim cemrenin titreyerek yaklaşma! Diye bağırdığını duydum hareket edemiyordum gözlerim kapanıyordu

Cemre'den...

duvarın köşesine sinmiştim simsiyah giyinen bir adam koridorda geziyordu Nerdesin Nefes'im diye bağırdı gözyaşlarım bir bir süzülüyordu yanaklarımdan ve beni gördü yanıma yaklaşıyordu..

Nefes Çınar'ı tanıyor musun diye sordu sakince korkutmak istemediği belliydi gözleriyle beni baştan aşağı süzdü onun da bileğinde annemin çınar ağacı kolyesinin bilekliği vardı

Hıçkırarak ne olur bize zarar verme! Diye ağlıyordum dizlerinin üstüne çöktü ben sana zarar vermem ufaklık ben eşimi arıyorum nerde olduğunu biliyor musun? Diye sordu sakince

Dedem onu kilitledi yine kaçmaya çalıştığımız için şu en yüksek olan camda anahtar var onu alırsan kurtarırsın bizi derken hala korkuyordum dedemin adamlarından biri olabilirdi kumpas olabilirdi anahtarı tek çırpıda uzanarak aldı en üst kata doğru yöneldim tir tir titriyordum

Anahtarı delikten içeri soktu ve kapıyı açtı ağlayarak anneme koştum anne iyimisin burdayım annem anne nolur cevap ver korkuyorum simsiyah giyinen adamın dudaklarından ağlamaklı şekilde nefes'im diye mırıldandı

Annem yavaş yavaş kendine geliyordu annemin başındaydım kenarda da siyahlı adam oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu

Annem uyanır uyanmaz bana sarıldı

"Özür dilerim annecim çok özür dilerim başaramadım çok özür dilerim babana gidemedik çok özür dilerim"

Annemi sakinleştirmek için elimi yanaklarına koydum babam da öyle yaparmış

Siyahlı adamın dudaklarından ağlamaklı bir inilti duyuldu nefes'im... Annem kulaklarını kapadı annecim ben hayal görüyorum yine babanın sesi kulağımda..

Annemin elini yavaşça kulaklarından çektim "hayal görmüyorsun annecim çünkü aynı sesi bende duyuyorum"

Siyahlı adam yanımıza yaklaşarak nefes'im benim emre dedi gülümseyerek annem hıçkırarak ağlamaya başladı "biliyordum bizi bulacağını ölmediğini biliyordum" diye ağlarken siyahlı adam anneme sarıldı geri çekildiğinde ise gözleri bana doğru döndü bu kız kim neden sana anne diyor nefes'im diye sordu

Annem gözlerimin içine baktı "çünkü o bizim kızımız senin ve benim kızım"

Siyahlı adam şok içinde bir bana bir anneme bakıyordu "sen hamile miydin ben vurulduğumda ?"

Bende burda öğrendim dedi annem gülerek

Bir an önce çıkalım burdan dedi siyahlı adam elindeki anahtarla zincirleri çözdü ve annemi kucağına aldı

Aşağıya indiğimizde bir araba bizi bekliyordu hızlıca arabaya bindik bu kafesten kurtulmuştuk artık özgürdük...

Yaklaşık bir saat süren bir araba yolculuğu nihayet bitmişti arabadan indiğimizde bir grup insan bize bakıyordu yaşlı bir teyze nefesim güzel gelinim şükür kavuşturana deyip sıkı sıkı sarıldı anneme kenarda durmuş öylece izliyordum olanları rüya gibiydi siyahlı adam bana bakarak anne sadece nefesimi bulucam zannederken bizden bir parçayı da buldum nefesle benim bir kızım varmış dedi gülerek

Sarılma faslı bittikten sonra annem siyahlı adam yani babam ben bir odaya geçtik annemle babam konuşuyordu bende etrafa bakıyordum

Annem yanına gelmemi işaret etti yanlarına oturdum

Bak annecim "hep babanı sorardın ya bana babam nerde kim diye baban tam karşında" gözlerim dolu dolu neden daha önce gelmedin baba dedim annem ve babam aynı anda bana sarıldı..

Artık tamamlanmıştık özgürdük artık bir babam vardı ilk defa korkmuyorum...

Ve bundan sonra asla korkmayacaktım...