Arabaya bindim direk ve sürmeye başladım kırk dakika sonra havalimanına gelmiştim çok sürmeden can abinin de uçağı indi ve uçaktan can abi ilk adımlarını attı ve tam yanımda durdu ama bir sorun vardı beni gördüğün de biraz gülümsedi ama içinde fırtınalar kopuyordu bunu görebiliyordum

"Can abi konuşmak ister misin?" Dedim oda onayladı ve arabaya doğru yürümeye başladık hemen bavulunu aldım ve sürücü koltuğuna oturdum can abi de yanıma oturdu sürmeye başladım çok yakınlarda bir tepe vardı hem aşırı yüksekte değildi on dakika sonra gelmiştik arabayı durdurdum ilk can abi indi arkasından ben de indim ve arabaya yaslandık bu sırada can abi konuştu

"Umay sana her şeyi anlatacağım 3 senedir bir sevgilim var ve oda polis memuru sırf ben İzmir'e gittim diye oda benimle beraber geldi ama dün şehit oldu Umay, gözümün önünde şehit ettiler Umay,beni ancak sen anlarsın Umay ben nasıl başa çıkacağım olmuyor unutmaya çalışıyorum ama olmuyor"

"Abi yapma böyle o kişi seni böyle görse üzülür yapma biliyorum çok kötü yapamıyorsun ama zorundasın onu hatırladıkça üzülme onu hatırladıkça mutlu ol çünkü sen ve o mutlu olmayı hak ediyorsunuz"

"Sağol Umay rahatladım abimden bir kaç şey duydum senin sevdiğin mi var?"

"Ah abi ah bizim ki çok karışık o beni iki kere aldattı ama seviyorum öyle yada böyle seviyorum abi ama abim ikinci kez Aldatildığımı bilmiyor çünkü bu kişi sizin karakoldaki aslı abla var ya onun kardeşi ve abimde onu yani aslı ablayı seviyor bu yüzden aralarını bozmak istemiyorum ve dün barıştık"

"İyi sevindim özel harekâtta işler nasıl?"

"Hiç sorma abi lakabı aho olan kişi benim uzak Karabağsı olduğumu iddia ediyor ama ben onu hiç görmedim ve tüm akrabaları öldürmüş abi korkuyorum ama korkunun sebebi o adam değil korkunun sebebebi uzaklaştırma cezası almam çünkü o adam bunu iddia ediyor ama ben bu yüzden işimden uzaklaştırma almak istemiyorum serhat komiser bana belli etmese bile benden şüphelendiğini adım gibi biliyorum her şey üst üste geliyor" ağladımı o an fark ettim ama durmadan devam ettim"abi ben eski beni istiyorum sadece göreve gidip gelen eski beni istiyorum" dedim

"Umay yapma hepsi düzelecek sadece Zaman lazım takma bunları kafana,sen dün yine belaya mı bulaştın"

"Bela bana bulaştı abi"

"Abim baya sinirlendi ne yaptın da böyle oldu"

"Yolda yürüyordum yanıma araba durdu laf attılar ben de altta kalmadım sonra arabadan indiler beni götürmeye çalıştıl ben de istemedim adamlardan biri bıçak çıkardı ben de eline tekme attım daha sonra kaçtılar onlar kaçarken de arabanın plakasını aldım ve canere söyledim" dedim şok için de baktı yüzüme ama ne bakmak

"Umay oha kızım bu kadar beklemiyordum açıkçası" dedi birden aklına bir şey gelmiş gibi gözleri doldu sorar gözlerle ona baktığımda

"Aklıma o kişi geldi oda senin gibi çok cesurdu" diyi verdi bir anda ve devam etti"sana bir şey söylemem lazım" dedi ben de evet anlamın da başımı salladım

"Ben onun şehit olduğuna inanmıyorum" dedi

"Abi belki de olmamıştır belki mecbur kalıp kaçmıştır"

"Olabilir,şuan zaman ihtiyacımız var senin de benim de bunları takma abinle aranız nasıl bakalım"

"Dünden belli hiç konuşmadım o olaydan sonra bana sinirli ne o beni aradı ne de ben onu"

"İyi iki İnatçı keçi köprüde karşı karşıya hadi bakalım dedi" ben de güldüm bu sırada serhat komiser aradı

"Umay sana bir şey söylemem lazım karargaha gelebilir misin?"

"Tamam komiserim geliyorum" dedim ve telefonu kapattım

"Abi özür dilerim ama beni karargahtan çağrıyorlar"

"Yok sorun değil hadi arabaya atla ben süreceğim" dedi ben de onaylayıp sürücü koltuğunun yan tarafında bulunan koltuğa oturdum radyo da rastgele bir şarkı çalmaya başladı

"Eğer ben seni affetsem

geceler seni affetmez

Göz yaşlarım affetmez

Gururum seni affetmez" diyordu şarkının sözleri dünü hatırlatıyor tam iç sesimi haykırıyordu sanki ama bunu ayaza söylemek istemedim ne kadar çok istesem de söylemedim

"Şuradan sağ"

"Dümdüz ilerle"

"Şuradan sola gir"

ve yaklaşık yirmi dakika sonra karargaha gelmiştik hemen arabayı park ettik can abi bahçedeki sandalyelerin birine oturdu ben de karargahın girişine doğru yürümeye başladım koridorda kimse yoktu girerken bahçede göremedim kimseyi, sanırım herkes yemekhanedelerdir diye düşünürken serhat komiserin odasına gelmiştim korkuyordum ama korkunun sebebini bile bilmiyordum derin bir nefes aldım ve kapıya vurdum "gel" sesini duyunca kapıyı açtım ve girdim ve selam durdum rahat diyince direk konuştum

"komiserim bir sorun mu var?"

"Gel Umay otur" dedi koltukların birine oturdum

"Bunu söylemek istemiyorum ama bu gün üstlerimle toplantı yaptım ve sen yarın son görevine gideceksin kararı üstlerim verdi sebebi şu senin aho ya çalıştığını düşünüyorlar"

"Komiserim ne kadar sürecek bu uzaklaştırma"

"Üç hafta..."

"Tamam komiserim her şey için teşekkür ederim yapacak bir şey yok yarın görüşürüz kendinize iyi bakın" dedim bu sırada elime kararın alınmasını dair kanıt olarak kağıt verdi

"Görüşmek üzere Umay" dedi ben de başımla selam verip odadan çıktım artık korkacak bir şeyim kalmamıştı korktuğum tek bir şey vardı oda uzaklaştırma almaktı onu da yaşadım bunu diğerlerine yarın söyleyecektim kendimi buna hazır hissetmiyordum kimseye görünmeden can abinin yanına gittim

"Umay kötü bir şey yok dimi?"

"Üç hafta uzaklaştırma aldım"

"Ne?" Dedi elimde ki kağıdı ona verdim

"Yarın son göreve gideceğim şuan timdekiler bilmiyor yarın söyleyeceğim" dedim ve arabanın şoför koltuğuna oturdum can abide yan koltuğa oturunca hızla bir şekilde karargahtan ayrıldım gözüm hiç bir şey görmüyordu birden can abi konuştu

"Umay yavaş biraz" dedi hızımı düşürdüm zaten gelmiştik hemen arabayı park ettim hiç bir şey söylemeden arabadan indim ve binaya doğru yürümeye başladım direk merdivenleri çıktım iki dakika sonra eve gelmiştik direk kendimi koltuğa attım

"Umay artık sakin mı olsan"

"Abi benim o adama çalıştığımı düşünüyorlar"

"Tamam ama böyle yaparak kendini üzüyorsun"

"Abi olmuyor tam her şey düzeldi diyorum yine başa dönüyorum neden her şey birden değişti"

"Umay zaman lazım her şeyi zamana bırak" dedi ben de onayladım

"Uzun yolculuktan geldin aç mısın?"

"Hayır,uykum var"

"Gel odanı göstereyim" diyerek koltuktan kalktım. Sadece misafirlere ayrılmış odayı gösterdim hiç bir şey demeden geçti ben de oturma odasına gittim telefonu aldım

*Ayaz kişisinden yeni mesaj*

Ayaz:

"Umay binaya seninle beraber giren kişi kimdi?"

Ben:

"Abimin arkadaşı bir kaç gün izine geldi"

Ayaz:

"İyi hadi iyi geceler"

Ben: 

"Sanada"

Ben daha yeni ayazdan trip mi yedim? Normalde trip atması gereken benim önceki yaptıklarını unutmadım ikimiz de normal insanlar değildik zaten ağğ ben nasıl bir çıkmaza düştüm giriş var ama çıkış yok son görevden gelince kendimi deliler hastanesinde bulurum diye düşünmüştüm ama daha beter oldum halime üzulsem mi? gülsem mı? Bilemedim

Bu sırada mesaj geldi abimden

Abim:

"Umay iyimisin?" İyi değil ama güçlü abi

Ben:

"İyiyim abi sen?"

Abim:

"Bende aynı,sen ne zaman geliyorsun İzmir'e"

Ben:

"Abi ben üç hafta uzaklaştırma aldım üç hafta içerisinde gelirim ve lütfen sorma oraya gelince her şeyi anlatacağım hadi görüşürüz" yazdım ve telefonu kapattım aslında ona herşeyi haykırmak istiyorum bağıra bağıra senin kardeşin iyi değil senin kardeşin sana iyiyim diye yalan söyledi demek istiyordum ama bunun ihtimali bile yoktu ve hiç bir zaman olmayacaktı

BÖLÜM SONU...

Umarım iyisinizdir bu bölüm de bu kadardı kendinize iyi bakın yorumlarınızı bekliyorum görüşmek üzere 💙