* Hiç bir kadın susmamali...

***

Ateş düştüğü yeri yakmıştı. Yakan ateş mum eriyor kadının her acı çeken zerresini kalbinde hissediyordu.

Saatlerce de ağlasa, çığlık atsa da nafileydi. Kızı için ayakta durmak güçlü olmak zorundaydi.

" Megri, Zêrda megri keckamin.." hüzünle ağlıyordu Hanım kadın kızı bu acıya katlanıyor ama acı kadının gardini kırıyordu.

" Dayemin.. rihamin.." her hıçkırık kadının yüreğinden kopan bir fırtına gibi yel estiriyordu.

" Ağlama, kızını düşün Zerda!" Kızı Reyhan annesinin göz bebeği, ailenin ilk torunu. Minik bir kızı annesinin en kıymetli arkadaşı idi.

" Dayê.. dayê bana bir çare bul dayê." Annesinin dizine yatmış ağlamaktan helak olmuştu.

" Güçlü ol yavrum, güçlü ol keckamin." Kızının sırma saçını okşuyor, bir çare umut ışığı arıyordu biçare hâli ile.

" Anne.." kızının avuludan gelen sesiyle güç bela bedenini kaldırdı. Orman yeşili harelerini silip, ayağa kalktı.

" Git kızın ile ilgilen." Kafasını sallayıp salondan çıktı.

Giden kızının ardından yuvalarından özgürlüğüne kavuşan göz yaşları kadının derin acılara bogmustu.

Sırf Zerda bir kız verdi diye kocası kabul etmemişti. Fakat Zerda kız çocuğu dünyaya getirdikten sonra gebe kalmamıştı.

Kocası ise ' benim soyumda kız çocuğu olmaz.' diye reddetmiş, beş yıl sonra kadının üstüne kuma getirmişti. Zerda buna dayanamadı. Annesinin evine bir haftalığına gelmişti.

Kızı elinede oyuncak bebeği ile oynarken Zerda Gelin ilk kez yemin etmişti.

" Sana yemin olsun Ayhan, bana bu acıyı yaşatın ya dilerim bu acının bin katını sen yaşarsın.."