Zilin çalmasıyla irkildim. Sınavlarıma o kadar odaklıydım ki, sınav haftası derslere girmek beni tatmin etmiyordu. Okuldan adeta bir koşucu gibi çıktım. Voleybol kursumun saati gelmeden kütüphaneye gidip ders çalışmak istiyordum. Kütüphane kapısının önüne geldiğimde kütüphane kartımı çantamın içinde aramaya başladım. En sonunda çantanın en dibinde zavallı kartımı bulmuştum. Okuttum ve eşyalarımı bana verilen masa numarasına yerleştirdim. 3 saatim vardı. Çalışmaya başlamadan kitap raflarının arasından geçip çay ocağına vardım. Kahve sırasını beklerken gözüme rafta parlayan bir kitap çarptı. Yaşadığım yerde genelde cildi parıldayan kitaplarda efsaneler yazardı. Ben ise bunları okumaya bayılırdım. Kahvemi aldıktan sonra raftaki kitabı aldım.

'Lanet efsaneleri'

Kitap hoşuma gitmişti. Herhangi bir kapağı yoktu ama efsaneler güzel olacak gibiydi. Bunu okumak ders çalışmaktan önemli değildi ama okumaya karar verdim. Birkaç alt başlığı vardı. Sanırım hepsi farklı efsanelerdi. Aralarında en çok dikkatimi çeken Ayrılığın laneti ve kıyametin çocukları oldu. Önce ayrılığın laneti (serinin 1. Kitabının adı) ni okumaya karar verdim. Kıyametin çocukları (serinin 2. Kitabı) bekleyebilirdi. Mor saçlarımı topladım ve dikkatimi toplayıp okumaya başladım...

" Evvel zaman içinde 2 yeni doğmuş mor saçları ve vişne renginde gözleri olan ikizler doğmuştu. Ancak abilerinin yaptığı bir hata yüzünden 1. Yaş günlerinde bir cadı çıkageldi. İkiz bebekleri görür görmez hemen tanıdı. Çöküşlerinin ana sebepleriydi bu kardeşler. Bir şeyler mırıldandı cadı, en sonunda ekledi ebeveynlere dönerek.

"Birazdan bu iki kardeş farklı şehirlere verilecek. Aileleri sandığı anne babaları ile büyüyecekler. Eğer birbirlerini bulurlarsa... işte o zaman kıyamet gerçekleşecek. Cadı Vivian olarak intikamım acı olacaktır."

Gülümseyip lanet gerçekleşirken simsiyah tozlarla kayboldu oradan. Abileri, ablaları, anneleri ve babaları bebekleri tutmaya çalışsada başaramamışlardır. Bir kardeşin saçları gözlerinin rengine bürünmüşse. Diğer kardeşinde saçları gözlerine dönüşmüştür. Bir teoriye göre bu iki ikiz hala hayattadır...

Okuduktan sonra efsanenin ne kadar gerçek olamayacağını düşündüm. Gerçek olma ihtimali yoktu. Görünüşe göre Kıyametin Çocukları bunun 2. Bölümüydü, açtım ama şu anda tüm sayfalar boştu. Güldüm, daha uyduramamışlar demekki. 3 saat çalıştıktan sonra şu sesi duydum

"Saige Evans, süreniz bitmiştir."

Kitaplarımı topladım, mor saçlarım ve açık mor gözlerimle kütüphaneden ayrıldım...