İnsan izlenimlerine bıçaklar saplayan

O muştunun karanlık devinimlerine tanıklık ettim

Sus pus

Alın yazımızdan yürütülen bir sevgi sözcüğü ki

Göbeğinde kesik taşlar saklardı

Dumanın kronik ve ironik izdüşümünde üşüdüm

Kinle kadının duruşmasında bulanık bir buluşmaydı öykü

Dinledim

Sus pus

Kaçtım, kaçıyorum

Yorgun bir trenin ayak uçlarından sokularak hayata

Mavi eşikli bir kapıda

Sonsuzun öğretilememişliğine gülüp geçtim

Sanki yoktunuz

En çok da bu yüzden

Hoş geldim