Bütün düşlem bahçede geçer

Elime kıymık batınca

Bir kuş seke seke ölürdü

Sonra rüzgâr çıkardı ansızın

Gölgeler bana kalırdı

Kırmızı soluk soluk

Kâğıda sığmayan

Yorgun bir izdir hayat

Karala da karala