Kalemimden döküldükçe

Yalnızlaşıyor mısralar

Siyah suskunluğudur düşlerimin

Beyaz bulutlara inen

Kat kat açılıyor ödünç aldığım tenler

Suyun derisinde çatlayan aşk

Kâğıda düşen yara her kelime

İyileşmeyen sevdaya öykünür

Şiir örttüğüm her kadın

Gül kafesi oldu yalnızlığımın

Limanları eksilten yelkenli

Beni de götür

Bu şiir bitti...