HASSİKTİR" dedi miran .

"SİKEYİM BEN BÖYLE İŞİ " dedi

"noldu miran "dedim

"mermim bitti"dedi

Ben onun yüzüne nasıl baktıysam

"Tamam ben bir yolunu bulacağım sen sakin ol tamam mı "dedi başımı salladım.

"Sakın kafanı çıkartma " dedi "ben arka tarafa geçicegim orada vardı şarjör" dedi

yavaş yavaş gitti bagajı açtı ve yeniden ateş etmeye başladı.

Biraz sonra birkaç araba sesi duydum biri "yettik abi " dedi

Ve silah sesleri daha da arttı ben yerimden kıpırdamıyordum .

Bir anda Miran'ın "ahh"diye acıyla inlemesini duydum

Onun sesini duyunca hemen arabadan indim onun yanina koştum

"Asya dikkat et "dedi miran

"Miran iyimisin " dedim telaşla.

"İyiyim güzelim merak etme"dedi gülümserken acı çekiyordu.

Silah sesleri sustu biri "temiz abi" dedi

"Ama omuzun kanıyor ve ben bu söze hiç inanmadım çünkü bende omuzumdan vuruldum ve cok açıtıyor" dedim.

"Ama sen daha önce vurulmamıştın ben ohooo sayamadığım kadar çok vuruldum" dedi.

"He yani sen alışıksın"dedim

adam yaralı sen tirip at adama sen vurulduğunda o naptı hemen yetiştir di hastahaneye NANKÖR!! İç sesim yine hakliydi ben napiyordum böyle .

"Tamam hadi kalk simdi kan kaybından bayılacaksın"dedim .

"Tamam hadi tutta kalkayım.dedi

Ona destek olarak ayağa kaldırdım ve arkadaki arabalardan birine bindik yine o yavuz denilen adam sürüyor du

"Hastahaneye dimi abi" dedi yavuz

"Evet" dedi miran zar zor.

Miranın omuzuna baskı uyguluyor'dum bir bezle .

Miran'ın gözleri bayık bayık bakmaya başladı kayıyordu gözleri "Miran bende kal"dedim.

Ama nafile

Miran'ın bir anda kafası yana düştü "miran" dedim ses yok "miran nolur aç gözlerini lütfen miran sende annem gibi gitme lütfen"diye ağlamaya başladım

Bu sefer de yavuz a yalvardım "lütfen daha hızlı sür lutfen"dedim

"Tamam merak etmeyin yetiştireceğiz abimi"dedi beni teselli etmeye çalıştı.

Araba durmuştu hemen yavuz arabadan indi ve sedye istedi bende indim. Miran'ı sedyeye aldılar ve hemen ameliyata alıdılar

Ben ameliyathane nin kapısının önünde bekliyordum ağlıyordum

Yerde oturuyordum kafamı iki dizimin üstüne koymuştum ve kollarımla bacaklarımı sarmiştim

"Babamı korudum ama onu koruyamadım "diye fısıldıyordum .

"Neden koruyamadım annem gibi oda giderse ne yapardım"diye sayıkladım

belki yeni tanımıştım ama ona alışmıştım hem oda beni kurtarmıştı ben neden yapamadım ki.

Biraz sonra ameliyathane'nin kapısı açıldı miranı sedeyede çıkarttılar bende hemen kalktım peşinden gittim.

Odaya almışlardı miran uyuyordu bende sandalyede onun başında oturuyordum

Ellerimle onun elini tutup kafamı tuttuğum elin üstüne koydum. Ağlamaktan helak olmuştum resmen ve yorgun olduğum için gözlerim kapandı ve uykuya teslim oldum.

Miran'dan

Uyandığımda herşey bulanıktı ve elimde bir ağırlık vardı görüntüm netleşti ve ben o an Asya'nın benim yanimda uykuya daldığı nı gördüm .

Ne de güzel uyuyordu aynı melek gibiydi .

Sanırım artık bana alışmıştı çünkü kriz geçirmemiş ti ve beni bu durum çok mutlu etmişti .

Ona dokunmadım öyle güzel uyuyordu ki uyandırmaya kıyamadım .

Diğer elimle saçlarını okşamak istedim ama omuzum acıdı hemen geri çektim elimi dudaklarımı birbirine bastırdım inlememi asya duyup ta uyanmasın diye.

Neyse ki uyanmamıştı biraz sonra odaya doktor girdi .

"Merhaba miran bey nasıl hissediyorsunuz" sordu

Bende asya uyanmasın diye kısık bir sesle "iyi hissediyorum " dedim.

"Hmm peki asya hanımı yanda ki hasta yatağına yatırmamızı istermisiniz size rahatsızlık vermesin" dedi doktor .

"Yok ben iyiyim böyle sorun değil uyanınca geçer rahatsız olmasın"

Ben uyandırmaya kıyamıyorum doktorun dediğine bak oda haklı bi bakıma ama

"Tamam o zaman " dedi doktor.

"Ben ne zaman çıkabilirim acaba " diye sordum

"İsterseniz hemen çıkabilirsiniz ama yarına kadar kalmanız daha makul olur" dedi doktor

"Tamam asya uyanınca çıkarız "dedim

"Tamam o zaman ben reçetenizi falan yazayım" dedi ve gitti doktor.

Biraz sonra asya kıpırdama ya başladı kafasını kaldırdı uyku mamuru gözlerle bana baktı şuan çok komik gözüküyor du.

"Günaydın meleğim " dedim

"Günaydın"dedi esneyerek

Bir anda yüz ifadesi ciddileşti

Asya'dan

Bir anda şok oldum miran uyanmıştı ölmemişti annem gibi gitmemiş ti mutluluktan ne yapacağımı bilmez iken bir anda Miran'ın boynuna atlayıverdim .

Ona sımsıkı sarıldım sanki bırakmak istemezce bırakırsam gidecekmişce sarıldım oda bana sarıldı tek koluyla .

Hemen aklıma gelenle hızla miran'dan ayrıldım onun ameliyat olduğunu unutmuştum.

"Canın acıdımı ben çok özür dilerim bir an unuttum ameliyatlı olduğunu " dedim teleşla

"Yok acımadı gerçekten hadi sen otur ben hazırlanayım da cıkalım "dedi

"Ama ameliyat oldun niye eve gidiyoruz ki burda kalman lazım değil mi" dedim.

"Doktor çıkabilirsin dedi bende çıkıyorum zaten hastahanelerden hiç hoşlanmam"dedi gülümseyerek.

"Bende hoşlanmıyorum zaten " dedim.

"Bana yavuzu çağırırmısın asya"dedi miran

"Tamam "dedim ve odadan çıktım

Yavuz ile birlikte geldiğimde miran altına pijama giymiş ve üstüne tişört giymeye çalışıyordu .

Yavuz hemen gidip miran'a yardım etti ve giyinde belki de beni bu yüzden yollamıştı bilemiyorum.

Odadan çıkıp doktorun yanına gittik reçeteleri aldık çıkış işleminide yaptık ve eve doğru yola çıktık .

****

Eve gelmiştik Miran odasında uyuyordu bende ona mutfakta tarhana yapıyordum (SILA BU SENLE BEN ).

Çorba pişmişti bir tabağa koydum ve tepsiye yerleştirdim yanına ekmek ve kaşıkta koydum.

Elimde tepsiyle Miran'ın odasının kapısını tıkladım gel dedi uyanmıştı. Açıp girdim güler bir yüzle "sana tarhana yaptım "dedim

"Teşekkür ederim çok güzel kokuyor "dedi .

Birazcık utanmadım değil.

Tepsiyi Miran'ın kucağına koydum ve çorbayı içmeye başladı bende odasındaki tekli koltuğa oturdum.

"Mmm gerçekten ellerine sağlık ben hayatımda boyle güzel bir çorba içmedim sen hep yap ben içerim valla" dedi miran gülümseyerek .

"Teşekkür ederim ne zaman istersen yapabilirim ama tarifi vermem heee annemin özel tarifi "dedim aslında tarhana ama içinde özel bir baharat vardı ve bu bir sırdı.

"Annen nerede peki hiç ailenden bahsetmedin " dedi

Benim gözlerim doldu bir an nefes alamadım ama kendimi kontrol altına aldım hemen.

"Babam çalıştığım şirkette müdür dü . Zaten onu görebilmek için hayallerimden vazgeçtim " dedim ama son cümleyi kısık söylemiştim ama duymuştu sanırım.

"Peki annen?" Dedi

"Annem... annem ben." derin bir nefes aldım "küçükken ö..öldü" sesim titremişti onun öldüğünü söylemek bile canımı acıtıyor du .

Derin bir nefes daha içime çektim ve miran'a baktım üzülmüştü hemen gülümsedim ama buruk bir gülümsemeydi.

Hemen konuyu değiştirdim .

"Kardesin varmı Miran" diye sordum .

"Var "dedi

"Kaç tane" dedim

"2 tane biri kız biri oğlan bide 2 tane abim var " dedi ve kapı büyük bir gürültüyle açıldı .

Bir an korkudan çığlık attım kapıda genç bir adam belirdi .

"Al işte iti an çomağı hazırla demişler boşa dememişler "dedi

O adam "ABİİİİİ SANA NAPTILAR" diye bağırdı ben hala şaşkın şaşkın bakıyordum o hemen koşup miran'a sarıldı

"Abimmmm iyimisin " dedi

Biraz daha sıkarsan sanırım kursunun yapamadığını sen yapıcaksın barın " dedi miran

Demek ismi barın dı güzelmiş

Barın miran'dan ayrılınca hemen bana döndü hemen yanıma geldi

"Merhaba ben barın" dedi ve elini uzattı ben tip tip eline bakmaya başladım ama dokunamazdım ki .

Bana bakıp gözleriyle elini işaret etti . Elini tutmadan hemen

"Memnun oldum bende Asya " dedim .

"Elimi sıkmayacakmısın" dedi .

Elimi onun eline yaklaştırdım ama tam elim eline değecekken bilincim kapandı ve yere yığıldım.