İlahi

Birine duyduğun değeri onu kaybettiğinde anlarsın sadece. Onun var olmama düşüncesini bir tek bu zaman düşünürsün ve çoğu zaman iş işten geçmiş olurdu.

Hepsi için böyleydi. Hepsi bugün onlar için değerli birinin vuruluşuna tanıl olma düşüncesiyle kavrulmuştu.

Ekim sandılar ama değildi. Kuzey'in acı dolu çığlığı onların meraklı sorularını bölmüş, Kuzey'e ardından da yerde can çekişerek yatan Eflin'e çevirmişti. Yanına ilk koşan Kuzey olmuştu. Dokunmak istiyordu ama silah boynuna isabet ettiğine için dokunmaya çekiniyordu. Ardından Savaş koştu yanına.

Ekim için hissettiği telaşın bin mislini şuan da Eflin için hissetti. Kalbimdeki acı yerde kan kusarak yatan kadın için çığlık atıyordu.

Gözünden akan bir damla yaş... Aralarında en soğuk kanlı davranabilen Kaan oldu ve hemen ambulansı aradı.

Savaş onu kollarının arasında bırakmasaydı böyle olmazdı.

Silahı görmüştü ama silahın ucunun kime yöneldiğini kestirememişti. Bu işi Ekim'in planlandığına emin olup korunması geren öncelikli kişinin kardeşi olduğuna kanaat getirdi.

Ama silahın ucu hep Eflin'e bakıyordu. Bunu yeni anlamıştı.

Ekim çığlık ata ata ağlıyor, Kuzey Eflin'e uyanmasını söylüyor, Kaan bile sessizce göz yaşı dökerken, Savaş tüm bu olanları sessizce izliyordu. Ne ağlıyor ne de başka bir şey yapıyordu. Aklında olan tek şey Eflin'nin bir daha gülüşünü, sesini, varlığını hissedememekti.

Sağlıkçılar geldiğinde Eflin'i sedyeye yatırıp ambulansa taşıdılar, ambulansın yanına Savaş bindi. Diğerleri araba ile gitti.

Sevdiği kadın önünde hareketsizce yatıyordu. Gözlerinden yaş akması gerekirdi ama öylece duruyordu.

Sevdiğini onu ölüm döşeğindeyken fark etmesi ona daha da büyük bir ızdırap veriyordu.

Zorla da olsa elini hareket ettirip, Eflin'nin elini tuttu, buz gibiydi. Eflin her daim sıcak olurdu. Şimdi ise buz gibiydi.

Üşürdü sevdiği kadın. "Onu ısıtın. Üşümeyi sevmez." Yanındaki doktorlar ne demek istediğini anlayamadılar.

Hastaneye geldikleri anda hemen ameliyathaneye aldılar. Her biri için kıymeti büyük biri ölmek üzereydi ve hepsi şuanda farkına varıyordu. Kuzey için uğruna herşeyi feda edebileceği kardeşi, Kaan içinse ne kadar atışsalar bile kardeşi gibi gördüğü, Ekim içinse kardeş dediği dostu, Savaş içinse bir sevdaydı...

Sevmişti. Öldürmek istediği kadını sevmişti. Belki eski Savaş olsa umrumda bile olmaz zaten ölecek birinin erken ölümü onu etkilemezdi ama daha iki güne önce kokusunda nefes aldığı kadın şimdi hastane odasında can çekişiyordu.

" Senin yüzünden bu halde! " Kuzey'in elleri, Savaş'ın yakasındaydı. " Onu korumak için bana söz vermiştin! Kardeşimi koricaktın! Onu ölüme göndermicektin! Her şeye rağmen sana güvendim! Ne halt olduğunu geri plana alıp, senin sevgine inandım! "

Evet Kuzey'in, Eflin'nin abisi olduğunu hepsi öğrenmişti. Kaan ve Savaş zaten öğrenmişti bir bilmeyen Ekim'di.

" Nasıl yani? Bir tek ablası yok muydu? Bu... "

" Uzak dur kardeşimden Savaş. Zararsın ona. " Tam o sırada koridordan bir kadın görüldü.

" Savaş hanginiz? " Hiçbiri bir şey demedi. Bu gözleriyle herkesi öldürecek gibi bakan kızın kim olduğunu sorguluyordu.

" Ne haltsın? "

" Eflin'nin vurulmasınun sebebi senmişsin? "

" Kim olduğunu söylemeden benimle böyle cüretkar konuşma cesaretini arkandaki itten mi alıyorsun. " Kızın gözlerinde bir parıltı geçti.

" Eflin benim arkamda değil, bizzat önümdedir. " İşte bu herkesi bozguna uğrattı, " Eflin benim en yakın dostum. Burada olan biteni bilmek hakkım. Siz söylemeseniz bile Eflin söyler bana. "

Lavin başta soğukkanlılığını kaybetse de hemen geri toparlamıştı. Karşısında iki güçlü mafya lideri vardı.

" O halde o çeneni kapat ve Eflin çıkınca ona sorarsın! " diye bağırdı Ekim.

" Ah sen o kız olmalısın. Eflin adına üzülmedim dersem yalan olur. Nasıl dayanmış sana dört yıl. " Ekim susmuştu. Bu nadir anlardan birindeydi.

" Olay çıkarmaya geldiysen hiç sırası değil. " dedi Kaan.

" Hepiniz süzme gerizekalısınız. Eflin'i hiçbiriniz haketmiyor. Onun düşmanlığı bile size fazla. Dost demiş sana nasıl diyebildiyse artık. İkinize abi demiş. Sana ise açık kadar aradaki onun sonu olacağını bilmesine rağmen seni sevmişken, bu büyük aptallıktı. "

Savaş neden bu itirafı daha erken almadığını biliyordu... İddia.

" Babasının katili olan bir Ankasın sen! "

Savaş bozguna uğramıştı. Nasıl öğrendi bunu? İşte bu herkesi afallattı. En çok da Ekim tabiki. İkisinden birinin Anka olabileceğini düşünmüyordu. Buna inanmıştı ama Savaş ankaydı. Bu gerçek karşısında ne yapacağını şaşırmış haldeydi.

" Anka sensin?! " Soru sormaktan ziyade gerçeği kabul etmeye çalışmaktı bu. " Şuan değil Ekim. Eflin uyanınca öğrenmek istediğin her şeyi anlatıcam ama şuan değil..."

Ekim artık eskisi gibi asi değildi. Olgunluk Ekim'e ulaşmıştı. Eskiden olsa dinlemeden kanıya varardı. Savcılık Ekim'e bir çok şey katmıştı. Hem Anka'ya düşman olarak görmüyordu. Asıl canını sıkan şey ise Eflin'nin sevdiği adamdan nefret edecek olmasıydı.

Ameliyathanenin kapısı açıldığında doktor dışarı çıktı. " Hastanın yakını siz misiniz? " Hepsi aynı anda başını salladı. " Hastanın durumu iyi öncelikle herhangi bir hayati tehlikesi yok. Kurşun omuriliği yetet geçmiş. Bu konu da Eflin Hanım oldukça şanslı. Hastamızı normal odaya alıcaz. Uyandığın tek kişi ziyaret edebilir. "

Doktor yanlarından gidince Eflin sedye ile önlerinden geçti. Hepsinin yüreğinden bir parça kopmuştu.

Aradan iki saat geçmişti. Hepsi Eflin'nin uyanmasını bekliyordu. Hemşire odasına girmişti. Serumuna bir sıvı enjekte ederken Eflin yerinde acı ile kıvrılmış ardından da gözlerini açmıştı. Kuzey'im heyecan dolu sesi ile hepsi cama yaklaştı. " Uyandı güzelim. " Kuzey'in gözlerinden uzun zaman sonra mutluluk gözyaşı dökülmüştü. Kardeşini sağsağlim görmek ona yeniden nefes almak isteği uyandırmıştı.

Eflin ve Hemşire bir şeyler konuşuyordu. Ne konuştukları duyulmamıştı. Hemşire odadan çıkınca, " Girebilir miyiz? "Savaş'ın şuan da daha da fazla istediği bir şey yoktu. " Hastamız bir tek Lavin Hanım ile görüşmek istiyor. " Lavin hariç hepsi bir şok dalgası yaşadı. Lavin onlara zafer kazanmanın gülümsemesi ile karşılık verip içeri Eflin'nin yanına girdi.