Hayatım geçiyor gözlerimden, zihnimden,

düşüncelerimden ve de ömrümden,

Geçip gidiyor zamanın üzerinden,

kimseye aldırmadan, duraksamadan ve yaralarımı sarmadan

Kendime ait sandığım her şey gibi an olup düşüyor günlerin, ayların yılların takvimine,

Söz dinlemez, ibret almaz,

uslanmayan bir günahkâr yüreğim,

Şaşırmışım kimliğimi,

Şunun şurasında bir ömürlük canım var,

Sürmüşüm toprağın bağrına bir sürü sevdiğimi,

Yüzsüzleşen bir istikametin yolcusuyum,

Kandırmışım kendimi kaylûle uykularında

Ne yöne yol alsam, ardımda adımlarımla kirlenmiş ayak izleri.

Beni kurtuluşa çağıran her nidaya sırt çevirmişim

Boğazımda vicdanım yakama yapışmış elleri

Damla damla çözülmüş gözyaşlarım,

Sonu gelmez pişmanlıklarımı ve suçlarımı yükleyip sırtıma

Kendimi yargılayıp kendimi mahkum ediyorum

Cehennem sürgünü cezalara..

Yanlış zamanda, yanlış yerde olmamalı insan,

Yanlış insanın kollarında yaşlanmamalı,

Yolun sonuna ta en başından alışmalı

Alışmalıki yanmasın canı,

Alışmalıki sürüklenmesin uçurumlardan aşağı

Oysa yola çıkmak gibiymiş hayat,

Yağmura hazırlıksız yakalanmak gibi,

Sırıl sıklam kalkalmakmış öylece

Hayatın tam ortasında anlıyorsun kaçırdığın gündelik mucizeleri

Büyüyorsun zamanın peşinden koşarak,

Savaşların, kavgaların, aşkların, ayrlıkların

Akrep ve yelkovanın amansız kavgasında

Ölümle yaşam arasında bir yerlerde öylece büyüyorsun,

Kök salmadan, ve bazen kök salamadan

Hiç anlamadığın bir olayın örgüsünde

Kısacık bir rüyanın sonu gelmeyen yürüyüşünde, büyüyorsun, ölüyorsun

Ellerinle ovuşturduğun düşlerini yitirmek gibi.
Acıyı hissetmektir hayat,

Ayrılığı bilmek,

Ölümü bilmektir hayat...