Bazen sebepsiz yere, ağlamak geliyor içimden,

kendimi içinden çıkamadığım

karmaşık bir hayâl kırıklığında buluyorum, son zamanlarda insanları sevmem, inanmam, güvenmem daha da zorlaştı.

Artık bir çok şeye iyi niyetle yaklaşmıyorum,

incitilmiş, tedirgin bir çocuk gibiyim

umut etmek yerine elde ettiklerimle yetiniyorum.

Annemi her geçen gün daha çok sevdiğimi farkettim, ve babamın hayatımda varoluşunu.

kardeşlerim her biri ayrı bir yara, her biri ayrı özlem,

ayrı bir çırpınış.

Nedenleri ve niçinleri sorgulamıyorum artık, biliyorum bu yolun sonunda üzüntü var, ayrılık.

düşünsene koskoca bir ömür

ve bu ömrün içinde yaptığın her şey “ölmek için”

Bir gün gelip tüm hayatın boyunca yaptıkların

unutulsun diye, hayal gibi, düş gibi.

Sanki sen yokmuşsunda

sana varmışsın gibi davranılsın diye,

Bu yüzden seni diğerlerinden farklı kılan hiç bir şeyi,

fazla büyütme gözünde.

Sahip olduğun, olacağın her şey

ölmek için bu dünyada...