Sevdiğim,

Ömrümün hüzünlü mehtabı

Biliyormusun,

Seni ne çok seviyorum ben

Gözlerine baktığım her vakit

Kalbim bir çocuk sevinciyle titriyor

Kaçırma bakışlarını gözlerimden,

Bırakta, gözlerinde kaybolup gideyim,

Bırakta gözlerindeki o huzuru,

Ruhuma doya doya çekeyim.

Sesini özlediğim zamanlarda

Ardı sıra saatler geçsinde

Sana koşayım diyorum

Sonra günler ve aylar geçsin

Bir duanın makbul saatinde

Secdeye kapanıp amin diyeyim

Amin ey Rabbim

Verdiğin bu sevdanın kabulüne

Binlerce amin.

Sevdiğim,

Nasıl kaybolduysam senden önce

Şaşkınlığımın kendimi yargılayan

İç dökümümde

Bütün kabahatlerimi,

Kusurlarımı örterek, gerildin üzerime

Üşümüştü yüreğim,

Kırgındı belli belirsiz tüm sevinçlere,

Oysa sen yarama merhem gibi,

Yüreğimin yetimliğine şefkatle geldin.

Sevdiğim, ömrüm.

Şimdi sensizliğin ağırlığı sarıyor beni

Sabahın erken vakitlerinde

Sen geliyorsun herşeyden önce

Sonra akşam olmak bilmiyor

Seninle varlığımın yeni bir adı var

Seninle kurulmuş mutlu bir dünyam

Seninle son bulan bir rüyam var

Canımın içi,

Seni çok seviyorum ben..

Çok seviyorum..

Ey benim şefkatli yârim.

Yüreğimin sevda türküsü.

Kırılgan gönlüne,

Nazlanan bakışlarına öldüğüm.

Gel de dua ol ömrüme,

Ben senin gülüşüne

O sevdalı gönlüne muhtacım.

Sen gülmesen,

Hani biraz da olsa asılsa yüzün,

İçimde depremler yıkılıyor,

Sevdiğim ne olur yıkılma yüreğime.

Dayanamam nefessiz kalırım üzüntünle.