Sen benim platonik aşkım olmalıydın,

Sokak köşelerinde,

Otobüs duraklarında,

Okul sıralarında,

Hiç bir zaman karşılaşamayacağımız

Bir yol güzergahında,

Günlerce seni beklemeliydi gözlerim

Kalbimin kuş gibi çırpınışlarının

Farkında bile olmamalıdyın

Gidip seni gecelere şikayet etmeliydim

Yalnızlık bir başka sarmalıydı beni

Kendimi sana soyutlamalıydım

Annemin şaşkın bakışlarından kaçmalı

Aklımdan bir türlü çıkmamalıydın

Utangaç ve mahcup bir edayla

Günden güne sevdanla tutuşup

Aşkına bedellenmeliydim

Kendi ufacık dünyamın içinde

Seninle yaşadığım

Kocaman bir dünya kurmalıydım

Adının baş harflerinden şiirler yazmalı

Altına adımı yazmaya korkmalıydım..

Hani birgün cesaret ederde karşına çıkıp

Sana söyleyebilirim diye

Seni çok ama çok seviyorum sözlerini

Yutkunarak ve çekinerek

Aynalarda defalarca tekrar etmeli,

Yüzüm kızarmalıydı,

Yüzün düşünce gözlerime

Yanından her geçtiğimde,

Kokun sinmeliydi üzerime..

Sahil kenarlarındaki aşıkların,

El ele tutuşmalarına özenmeli,

Elini bir ömür hiç bırakmamalıydım.

Sonra sana kağıttan çiçekler yapmalı

Fotoğraflarından albümler,

Saçlarından örgüler örmeli,

Yüzünü tablolara asmalıydım.

Hani aşk insanın canını yakar ya

Bizim aşkımız canımızı yakmamalıydı

Leyla ve Mecnun, Kerem ve Aslı

Hatta Ferhat ve Şirin bile

Aşkımıza bakıp, aşklarından utanmalıydı

Efkarımdan sigarayı yakmak değil

Sevinçlerimden sigarayı bırakmalıydım..

Gözlerine ah gözlerine

delicesine aşık olmalıydım

Gözlerinde kaybolmak ne güzel

Ne güzel seni sevmek,

Ne güzel ömrümü seninle tüketmek

Bin kez doğsam, bin kez seni bulmak

Ne güzel yâr, demeliydim

Sanırım ben bir hâyâlin kurbanıyım

Sen hiç olmadın, varlığın hiç olmadı

Bu yüzden şizofren olabilirim

Biliyorum şu an bu satırları okurken

Bu adam/kadın

Psikolojik bir travma

halinde sanıyorsunuz

Öyle değil işte..

Aşkı hayal etmek de güzel

Biliyorum, her şeye rağmen

Aşk bir gün

Yırtık dondan çıkar gibi çıkacak karşıma

Ve ben çok güleceğim..