Karan gelmişti. Albay Yiğit Karan ÇELİK. Benim biricik kuzenim.

Hemen ona doğru koşup kucağına atladım. Bacaklarımı beline kollarımı da boynuna doladım. O da ellerini belime sardı. Özlemiştim onu. Kokusunu içime çekip yanağından öptüm. Oda beni öptü. Dudaklarımdan bir kıkırtı kaçtı.

Ben kucağındayken hızlıca kendi etrafında döndü. Çiçekler veya okul bahçesinin içinde olmamız çokta önemli değildi.

Gözleri saçlarıma kaydı. Gözlerimdeki lenslere karışsada şu an çıkaramazdı. Elini saçlarıma koyup tokayı çıkarttı ve kendi bileğine taktı. Düz siyah saçlarım belimden aşağı sarktı. Başımdan öptü ve beni kucağından indirmeden okuldan çıktık.