“B-Ben seni öldürmedim ki Mehir,” dedi gözyaşları arasında titreyen sesiyle.Sıcacık elleri buz gibi olmuş ellerimi sıkıca kavradı ve konuşmaya devam etti.
“B-Bak yaşıyorsun sen.” boşta olan elinin avucunu yanağıma koyarak okşamaya başladı.Bu hareketiyle gözyaşlarım artık hapis oldukları yerden çıktılar ve bir damla yaş usulca süzüldü sağ gözümden.
Hızlıca akan yaşı sildim ve zorda olsa araladım ne zaman titremeye başladıklarını bilmediğim dudaklarımı.
İşaret parmağımı göğsüne bastırıp iki kere sertçe vurdum.Gözlerimi kıstım ve “Sen benim hayallerimi öldürdün Atlas Keskin.Ölmesem bile ben artık senin yüzünden yaşayan bir ölüyüm.Senin yüzünden!” dedim sonunu bastırarak ve duygusuz bir sesle.“Şimdi git ve bir daha sakın karşıma çıkayım deme,sakın!” dedim net bir şekilde.
Onunda sağ gözünden bir damla yaş akarken hızlıca arkasını döndü bana ağladığını göstermemek için ama ben görmüştüm ve o tek bir damla gözyaşını görmek canımı hiç yanmadığı kadar yakmıştı.
Ne yapacaktım ben şimdi onsuz…ne yapacaktım ben?Mehir Atlas’sız olmadan ne yapacaktı?
