-Komutanım mühimmatımız azalıyor! Gittikçe sayıları artıyor destek gelmiş onlara ne yapacaz .

Dayanacaz! Dayanmak zorundayiz Teğmenim biz Türk Askeriyiz.

Evet bi saldırının ortasindaydik ama nasıl saldırıya uğradık onun hakkında hiçbir fikrim yok.Karaimdaki şerefsizleri hedef alarak sıkıyordum, sıkıyorduk ama sayıları bizden kat ve kat daha fazlaydı.

-Ahh! Allah kahretsin.

-Komutanim iyi misiniz? Komutanim?

Evet yaralanmıştım ama sanki bosluktaydim ve bişi hissetmiyordum çok fazla uykum vardı bilincimi yitirirken kafamda tek bı ses vardı OĞUZ, OĞUZ UYAN OĞUZ! evet sadece bu sesi duyuyordum. Bilincim yerine gelirken rüyada olduğumu anladım kafamdaysa tabiki de bağıran kişi annemdi her zaman ki gibi.

-Azra uyan kız. Kahvaltini yap baban işe gitti sen de uyan ve kahvaltini yaptıktan sonra ders çalış , yeter artık uyuduğun.

Bıktım artık şu ders çalış kelimesinden bı kere de ben bir şey için uğraşmadan çalışmadan önüme gelse nolur sanki. Ben olmasam o işler dönmeyecek gibi davranıyor herkes ve ben bundan çokça sıkıldım.

-Tamam anne , uyandım işte ne bağırıyorsun bilmeyende diyecek saat 3-4'e kadar uyudum. Saat daha sabahın 7'si el insaf ya biraz.

-Kalk kız söylenme.

Annemle normal geçen bir güne daha başladık hadi hayırlısı.

Yataktan kalktım banyoya gidip işlerimi hallettim ve kahvaltımı yaptıktan sonra hazirlanip çıktım evden. Benim hayalim Kara Harpta okuyup kıdemli asker olmak vatanıma hizmet etmek ama aileme gelince doktor , avukat , öğretmen olacak kızımız derler. Çok fazla ders çalışmak eskisi gibi istemiyordum artık çünkü netlerimi yeterli buluyordum. Kendi hayalimin peşinden gidecem ailemin veya onun bunun istediğinin peşinden değil. Ama yine de her ihtimale karşı çantamı hazırlamıştım kütüphaneye gideceğim için.

İlk bölümün sonuna geldik aslında kitabın başlangıcı ve sakin geçecek olan bölümlerden bir tanesi diyebilirim umarım seversiniz bu benim ilk kurgum.

Seviliyorsunuz♥️