Tuhaf hissettiren şeyler vardır ya hani; yıllardır izlediğin bir dizinin son bölümünü izlemek ya da yıllardır yanından ayırmadığın bir oyuncağını kaybetmek gibi. Hem kaybolmuş hissettirir hem de heyecan verir biraz. Çünkü çağ ya da dönem atlatır gibidir hayatında. Artık o sevdiğin oyuncaksız uyuyacak olmak, yeni bir diziye başlayacak olmak yani yeni şeylerdir sonuçta ve yeni şeyler heyecan verir. Iyi ya da kötü anlamda. işte lisenin bitmesi de bana böyle hissettirmişti . Alıştığın düzenden çıkmak üniversiteye geçmek korkutucuydu bir o kadar da heyecanlı.

Ankara'ya gidiyordum. Ailemle,odamla, çok da sevmediğim şehrimle vedalaşmıştım.
Kemerlerimizi bağlamamız için anons geldiğinde inişe geçtiğimizi anlamış ve heyecanlanmıştım. Şimdi ise takside yurduma varmayı bekliyordum. Ankara'da okumak hep hayalimdi ama hiç gelip görmememiştim. Tamamen yabancıydım yani. Ama buna rağmen indiğim ilk andan beri hiç yabancı hissettirmemişti.

iki gün sonra

Yurt odama yerleşmiş ve oda arkadaşımla tanışmıştım. Hukuk okuyordu ve ikinci senesiydi onun. Bana yardımcı olup Ankara'yı gezdirmişti.
Ve nihayet bugün ilk dersime gidecektim. O yüzden alarmım çalar çalmaz kalkıp hazırlanmaya başladım.
Üstüme askılı beyaz örme bir bluz , altıma ise İspanyol paça bir kot giydim. Ve sonbaharda olduğumuz için üstüme pembe hırkamı geçirdim. Yüzüme her zamanki rutin bir makyaj yaptım ve çantamı da alarak yurttan çıktım.

Yurdum kampüse yakındı. Bu yüzden etrafı inceleyerek yürümeye başladım. Dersten önce lisedeki sınıf arkadaşlarım Melih ve Kerem ile görüşeceğim için adımlarımı işletme fakültesinin önünde durdum ve el salladıklarını görerek hızla yanlarına doğru ilerledim.

Selamlaştıktan sonra kısa bir sohbete başlamıştık. Kerem "Ankara'yı sevdin mi Ahu" diye sordu.

"Evet. Ayak bastığım ilk andan beri evim gibi hissettirdi."

Söylenerek"Ne güzel. Bu gerzek iki gündür başımın etini yiyor niye burayı yazdık diye."

Şaşırdım. "AA neden ki Melih?"

"Çünkü gereksiz arkadaşın Ankara'da her gününün pavyonda geçeceğini düşünüyordu." demesiyle gözlerim kocaman açıldı.

"Yalan söylüyor fıstık. Sadece havası iyi gelmedi bana." dedi Melih. "Senin yalanını si-sevsinler kardeşim" dediği an gözlerim telefon ekranına gitti ve dersimin çoktan başladığını fark ettim.

Panikle"Benim gitmem gerekiyor dersim başladı" dedim ve koşar adımlarla fakülteye ilerledim.Sınıfımın önüne geldiğimde ilk günden geç kaldığım için kendime lanetler okuyordum. Hızla içeri girdiğimde tüm gözler üzerime çevrildiği için gerilmiştim. Hocaya dönüp tam konuşacakken sinirle "Geç otur" demesiyle sustum.

Sıralar arasında ilerlerken bir kızın gülümseyerek gel yaptığını gördüm ve hızla yanına oturdum. Hoca çoktan dersin işleyişi hakkında bilgi vermeye başlamıştı. Bende hocaya odaklanacakken yanımdaki kızın fısıldayarak "Ben Bahar" demesiyle irkildim. Bakışlarımı ona çevirip "Ben de Ahu" dedim.

𝙃𝙚𝙧𝙠𝙚𝙨𝙚 𝙢𝙚𝙧𝙝𝙖𝙗𝙖. 𝘽𝙪 𝙗𝙚𝙣𝙞𝙢 𝙞𝙡𝙠 𝙠𝙪𝙧𝙜𝙪𝙢. 𝙐𝙢𝙖𝙧ı𝙢 𝙨𝙚𝙫𝙚𝙧𝙨𝙞𝙣𝙞𝙯.𝘾𝙤𝙠𝙠 𝙠𝙖𝙡𝙥𝙥✨✨ ​​​​​​ Adından da anlayabileceğiniz üzere giriş bölümümüzdü. 1. bölümde görüşmek üzeree💋