Eren Yücel

Eve girdiğimde Can'ın o yara benim olmalıydı gibi değişik cümleler kurduğunu duyup sesin geldiği mutfağa gittim. Hiç de beklemediğim bir görüntüyle karşılaştım. Naz ile Can yere çökmüş ağlıyordu.

"Ne oldu lan?" ikisini tutup sarstığımda ikisi de konuşmadı. Naz ayağa kalkıp gözyaşlarını sildi ve Can'a baktı.

"Ben gidiyorum." normalde bunu duyup da susan biri kesinlikle Can olmazdı ama Can oturduğum yerde gözyaşlarını silip halıyı izlemeye devam etti. Ben ise salondaki hazırda duran valizini alan Naz'ı tutmak için peşimden gittim.

"Gidemezsin saçmalama." valizini çektiğimde Naz bana moron gibi baktı.

"Şaka yapmıyorum, cidden çekil Eren."

"Olmaz, yani böyle gidemezsin."

"Eren, siktir git." beni itip elimdeki valizini çekip aldı. Ben ise ağzım açık onu izledim. Ne yaşamıştı da bu hale gelmiştiler? Bunu çözerse sadece çirkefliğiyle Enfal çözebilirdi. Ben Naz'ı hayatta durduramazdım.

Eren kişisi acil toplanın adlı grubu kurdu

Eren kişisi Enfal'i ekledi

Eren kişisi Gökhan'ı ekledi

Eren kişisi Efe'yi ekledi

Eren: SAKIN sorgulamayın ne olduğunu ben de bilmiyorum Can ile Naz fena takışmışlar Naz evi valiziyle terk etti, Gökhan ve Enfal onu havaalanından getirin. Efe sen de buraya gel.

Enfal: Tamam, biz hallederiz onu. Siz Can'a bakın.

Efe: Emrin olur amk geliyorum hemen.

Telefonu cebime atıp Can'ın yanına gittiğimde elinde dolaptaki şişelerden biriyle yeri izlemeye devam ediyordu. Elindeki şişeyi alıp masaya koydum ve yere oturdum. Uzun bir yolculuk sonrası iskelet sağlığım kırmızı alarm verirken bu olay iyi olmamıştı.

"Ne oldu anlat."

"Olamayız falan gibi şeyler zırvaladı işte yine. Bu sefer ben de seni seviyorum ama olmaz gibisinden konuştu."

"E Naz seni her zaman reddeder. Olay bu olmamalı. Bu kadar patladıysanız birbirinizi kesmeniz falan lazımdı." bana baktığında cidden böyle bir olay dönmüş gibiydi. Yere dikkatli baktığımda köşedeki bıçakla bakıştım. Ne yani? Cidden ne yaşamıştı bunlar? Bizden küçük oldukları için ergenlik mi vurmuştu acaba?

"Şakasın. Neden? Sen Naz'a bir şey yapmazsın. O mu sana bıçak çekti diyeceğim o da yapmaz. Ne oldu anlat oğlum!"

"Naz neden senelerdir uzun kollu giyinir hiç düşündün mü?" cidden bunu bir ara sorgulamıştık.

"Naz'a sorduk ya. Kansızlık varmış. Üşüyormuş-"

"Bu yıllarca inandırıcı mı? Bir yıl olsa neyse! Naz beni Furkan'dan korumak için kendini feda etmiş. Kolunda kocaman bir bıçak izi var." olayın şoku beni düşünmeye itmişti. Can o sırada yerde zırlıyordu.

"Oha! Yani sen kendini kesmeye mi çalıştın?" Can suskunluğuna devam ederken ona sarıldım.

"Gerizekalı herif!" Can hıçkırıklara boğuşurken ben de düşüncelerimin kanımı dondurmasına izin verdim. Bu kız aslında Can'ı o kadar seviyordu ki kendini feda etmişti ama neden? Neden itiraf edemiyordu?

"Kardeşimsin lan sen benim. Senin üzgün kalmana izin verir miyim ben? Abin halldecek önce gel bir salona geçelim." Can'ı tutup kaldırdığımda hiç hali yok gibi görünüyordu. Bir yandan da ağlaması cabasıydı.

Salona geçtiğimizde Can koltuğa geçip umutsuz vaka gibi durmaya devam etti. Ben ise artık cidden iflas etmemek için direniyordum.