2 Hafta Sonra

"Asya'' Ağabeyimin bana seslenmesi ile daldığım derin düşüncelerden sıyrıldım. Başımı ona çevirip onayladığımda "Acaba birde sen mi denesen. Sen yakın arkadaşısın belki sana içini döker." Dedi üzgün bir sesle. Derin bir nefes verdim "Ağabey, en az senin kadar benimde içim parçalanıyor ama açmıyor ki kapıyı." Dedim.

Ağabeyim derin bir nefes verdi ama verdiği nefes can çekişiyordu. Belliydi.

"Bir denesen? Belki bu sefer dayanamaz." Dedi.

Derin bir nefes verdim. "Son kez denerim. Kaç gündür tutsak ettin beni. Sonra da giderim." Dedim. O başını sallarken ayağa kalktım.

Selin'in kendini kitlediği odaya adımlarımı ilerlettim. Kapının önüne geldiğimde boğazımı temizledim ve kapıyı çaldım.

Tam ona ismini söyleyecekken kapının kilidi açıldı. Sana her daim kendini açıyor Asya.

Kapı kulbunu çevirip kapıyı araladığımda Selin'i bir köşede sessiz ama darma duman bir şekilde kollarını dizine çekmiş ağlarken gördüm. Kim bilir kaç gündür ağlıyordu. Yüreğim sızlamıştı. Ama yine de ona belli etmemeye çalıştım.

Sessizce içeri girip kapıyı kapattım ve ona dopru ilerledim. Yanına doğru çöktüğümde başını omzuma yasladı.

Biraz sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başladım. Ama her zaman gür çıkan sesim bu sefer hiç çıkmıyordu.

"Camı açsana, biraz hava gelir." Dedim. Selin başını yasladığı omzumdan kaldırdı. "Hayır açtıkça çocuk sesleri geliyor aklıma o geliyor." Dedi dudakları ve çenesi titrerken.

Cama kısa bir bakış attım. Lojmandaki evleri çocuk parkını görüyordu. Ve Selin bebeğini kaybetmişti.

Hayat acımasızdı. Ona karşı güçlü duranların dahi zayıf noktasını bulup vuruyordu. Selin hayata karşı dik ve güçlü duran asil bir kadındı. Ama hayat onu ezmek istediği için onun içten içe farkında bile olmadan bağlandığı bebeğini ondan koparmıştı.

Ona döndüğümde "Sana ne suçlusun ne suçsuzsun diyebilirim Selin. Sen onu eğer ciddiye alsaydın ve bizim sözümüzü dinleseydin böyle bir şey olmayacaktı. Ama sen nereden bilebilirdin böyle olacağını." Dedim.

Selin sertçe başını salladı. "Eğer onu ciddiye alsaydım yaşayacaktı. Bana tutunduğu son bağını koparmamış olacaktım. Ama..." Dediğinde gözlerinden gelen yaşlar onun konuşmasını böldü.

"Şuan da seni ne ben ne Alev ne de ailenden birisi teselli edebilir. Şuan da seni teselli edebilecek tek kişi ağabeyim Selin. Bak ben hayatımda ağabeyimi sadece iki kez böyle gördüm. İlki İnci öldüğü zaman ikincisi ise şimdi." Dedim.

Söylemesi ne kadar kolaydı değil mi? Ama bunlar benim hayatım, yaşamım ve yaşamımdaki tramvalarım.

Sözlerime devam ettim. "Sana bir sır vereyim. Ağabeyim bebeğine değil sana üzülüyor. Hayatındaki değerlisinin elinden kayıp gitmesine üzülüyor. Git tüm derdini ona anlat. Ağla, kız, vur, dök her şeyi yap. Gıkını çıkarmaz. Ama ona böyle yapma onu hem bebeğinin acısı ile hemde senin acınla bırakma. Ne kadar güçlü gözükse de o aslında o kadar güçlü bir insan değil." Dediğimde göz yaşları durmuştu.

Biraz bekledikten sonra sakince ayağa kalktım. Ona elimi uzattığımda bir ellerime birde gözlerime baktı. Elimden tutarak kalktı. İlk kalktığında biraz dengesi şaşsada dik durdu. Beraber salona ilerlediğimizde ağabeyimle göz göze geldi. Onları baş başa bırakıp sessizce çantamı ve telefonumu aldıktan sonra aynı sessizlikle evden çıktım.

...

EVETTTT! UZUN SÜRE SONRA GERİ GELDİMMM. BEN GERÇEKTEN ŞUNU FARK ETTİM SİZİN ENERJİNİZ BANA BÖLÜM YAZMA İSTEĞİ GETİRİYOR.

KÜÇÜKKEN İZLEDİĞİM YOUTUBERLER 'SİZİN ENERJİNİZ BANA ENERJİ KATIYOR' DEDİKLERİNDE İNANMAZ GÜLÜP GEÇERDİM.

AMA ŞU SÜREÇTE GERÇEKTEN ANLADIM Kİ HAKLILARMIŞ.

VE BENDE SANIRIM BU GAZLA ALEV AY'A YAZDIĞIM EN UZUN BÖLÜMÜ SİZİNLE PAYLAŞMAK İSTEDİMM.

ve bu arada özel bölümlere gelirsek. Şimdi yazıp finaldeki gerilimi azaltmak için finalden sonra yayımlarımmm.

Bu arada üzerine çalıştığımı söylediğim kurgu bu hesapta değil iş birlikçim olan;

@beste_jasminie_ow 'un hesabında yayımlanacak. Orada benim yazdığım bir karakteri okuyacaksınız.

ayrıca kısaca Jasi'nin hikayelerine bakmayı unutmayın. Gerçekten samimi olarak söylüyorum çok güzel hikayeleri var.

Hoşçakalınnn

-hhafsw