Belkide bir savaş esnasında ne kadar zor bir durumda kalına biliniyorsa ben ve ailem,halkım bize ait her şey ve herkes zor durumda kalmıştı. Yozlaşmış tüm bu halkların arasında en dibe doğru batıyorduk,tek bir kurtarıcımız bile yoktu dipsiz bir kara deliğin içine doğru gidiyorduk sanki. Ve işte tam o anda annem yıllar öncesinden yapmamaya karar verdiği bir şeyi yaptı atalarımızı çağırdı, bu densizliği atalarımızdan başkası durduramazdı. Ejderha halkı yani benim krallığım'a yapılan savş durdu ancak bizi daha büyük bir savaş bekliyordu atalarımızdan kalan ejderhalar değişim rüzagrlarının etkisiyle birlikte bize sırt çevirdi artık onlar için bizde düşmandık önce kendi vadilerinde savaşmak için beklediler ve saldırıya geçtiler. Bu olaydan sonra tüm krallıklar birleşme kararı aldı ancak ejderhalar bunca zamandır bir zayıflıklarını kimse bulmamıştı. Krallıklar nihayetinde ejderhalar'ın zayıf noktasını bulma durumunu bizlere verdi yan yana pek te uyumlu olmayan bir grup;

Sopiha,Lynn,Matias,Edward,Octiva,Jason,Kiata ve ben... belki bir grubun sahip olabildiği en garip ortam bizim ortamımızdı. Birbirimize karşı pek'te samimi değildik,nede olsa daha önceden bir savaş içindeydik. Bizler ejderha sorununu çözmek için özel olarak görevlendirilince babam bizi Tabious'un diplerindeki yosun tutmuş bilgelik kütüphanesine yönlendirdi. İtiraf etmeliyim burası pekte güzel değildi ama zaten yıllar öncesinden dayalı bilginlik ile dolu bir kütüphaneydi, ilk geldiğimizde kimsenin ağzını bıçak açmıyordu derken bir anda Lynn konuştu

"Tamam bakın burdaki kimsenin kimseyi sevmediği çok açık özelikle sen darling nede olsa bunları başımıza senin krlaığın açtı. Herneyse yinede burdayız ve eğer daha fazla sessiz kalırsak bir yere varamayız,şimdi sessiz durmayı bir kenara bırakın ve neler yapabileceğinizi söyleyin!"

Dedi Lynn onun etkileyici konuşması arasında bana göndemre yapamsı sinirime dokmuştu ama bir yandan haklı olduğunu biliyordum bu yüzden ses etmedim yinde tek sorun kaynağı benmişim gibi konuşması beni gıcık etti sinirmden olduğum yerde tepincek hale geldiğim bir sırada matias konuştu

"Tamam madem böyle, bildiğim biri var kendisi buralardan pekte uzakta değil ve elinde ejderhaların bizi geçici olarak görememesini sağlayan bir şey taşıyor."

"Arthus!"

Diye lafa girdim matias'ın bahsettiği kişiyi tanıyordum hafızamda onunla ilgili pek net olan bir anı yoktu sadece çok eskiden büyükanneme bir iksir karşılığı birer tilki kürkü vermişti. Ve onu birdaha görmemiştim

"Güzel ikinizde onu biliyorsunuz peki nerede yaşıyor fazla bir vaktimiz yok unutmayın ejderhalar şimdiden bile saldırıya geçmiş olabilir"

Dedi Lynn matias'a döndüm sonrada diğerlerine bakarak

"Beni bağışlayın onu çok eskiden gördüm o zamanlar çok fazla net sayılır bir şey bilmiyorum."

Dedim biraz mahcup diğerleri hafifçe sırıttı ancak Lynn verdiğim cevaptan mutlu olmamış bir şekilde matias'a

"Tamam o sorun çıkarmaktan başka bir işe yaramıyor peki s-"

"Hepimiz azar azar hatalıyız Lynn geç bunu artık!"

Dedi buz gibi bir sesle Edward sonrada Lynn cümlesini o tamamlamadan tamamladı

"Sen nerde olduğunu biliyormusun matias?"

"Evet, bir çok kez oralarda takılmışlığım var beni izleyin.'

Dedi matias ve teker teker eski kütüphaneden çıktık. Matias önde bizler arkasında kırmızı güve tepesine kadar yürüdük durduk. Burdan sonrasında ise nihayetinde bir kaç ahşap ve bir çadır ile yapılmış dandik bir stsndın yanına geldik ilerde bir şeyler olduğu kesindi ama tam net değildi. İşte burası Arthus'un mekandıydı...