(...) Hastane koridorunda başım Aşkım'ın omzunda ameliyathaneden bir umut bekliyorduk.

Birden kapı açıldı hemen ardından orda bir doktor belirdi ,umutlu bir şekilde " Doktor bey Annem ve babamın durumu nasıl iyiler dimi " endişeli bir sesle.

"Maalesef iki hastayıda kaybettik başınız sağ olsun ." Diyip ordan ayrıldı.

Hayır ,hayır ölemezdiler hayır beni bu dünyada yanlız bırakmazlardı .

Kafamı iki yana sallamaya başladım "Şşşt sakin ol Mira geçecek hepsi " Beni kendisine çekip kafamı göğüsüne yasladım ağzımdan acı bir feryat döküldü ,Denizin hemşirelerle buraya geldiğini gördükten sonra bilincimi kaybettim .

...

Gözümü açtığımda bir yatağın üstündeydim ve yatıyordum en son hatırladığım şey doktorun gelip bana annemin ve babamın ölüm haberini vermesiydi.

Yataktan doğrulmaya çalıştım "Nerdeyim ben ney oldu bana " Tanımadığım bir ses sorduğum soruya cevap verdi "Hastanedesi ve sakinleştiricinin etkisindesin." Hemen ardından "Siz kimsiniz ve arkadaşlarım nerde?" Tanımadığım kişi şöyle ekledi "Onlar kantine kadar gittiler gelirler bir azdan."

Hemen ardından Aşkım ve Deniz kapıda belirdi, Aşkım koşarak yanıma geldi " Mira nasılsın iyimisin " Kafamı 'Evet' anlamında saladım , Deniz " Yarın cenaze sabah erken saatlerde kaldırılıcak " Derin bir nefes alıp söye başladım "Şimdi ben ney yapıcam , kimsem kalmadı. Bir işim yok , birikim desen sadece annem ve babamın oturduğumuz ev var başka bişeyde yok "

Deniz " Biz veriz Mira elimizden geldiği kadar sana destek oluruz , biz ne güne duruyoruz." Dedi "Siz nereye kadar yardım edebilirsinizki , sizinse bir aileniz ,kardeşleriniz var. Neysa siz kapatın konuyu ben kendi çareme bakarım ."

( 1 saat sonra )

"Eve geçicem biraz dinlenicem zaten yarında cenaze var sen dert etme bunları " Telefonda Aşkım 'dı beni merak etmişti . Onlar gittikten sonra babam ve annemi son bir defa görmek istemiştim.

Hastane bahçesinde yürürken "Bakarmısınız ? Hey!" Sesiyle arkamı döndüm ,hastane odasında gördüğüm adamdı , geldi ve " Duydum ki iş arıyormusum , sana bir iş teklifiyle geldim "Ardından "Nedir?" Diye sordum "Yiğenime bakıcı arıyorumda 4 yaşında annesi öldü , bende işe gittiğim için bakacak biri lazim"

Bu adam bana acıyomuydu yoksa babamı öyle geliyordu , kimse bana acıyamadı bir kadınım diye kimse acıyamazdı.

"Bana acımayın benim acınacak halim yok ."dedim "Hayır hayır siz beni yanlış anladınız ,ben yiğenime için güveneceğim kimse çevremde olmadığı için " dedi ve ardında bir kart uzatı " siz bence iş teklifini düşünün karar verdiğiniz dede beni arıyın. " Dediktwn sonra kartı alıp başımla selam verim ordan uzaklaştım .

(Cenaze günü )

Kimsem yoktu , herkes girmişti koskocaman dünyada yapa yalnız bir hiçtim .

Yağmur yağıyordu ve göz yaşlarımı gizliyordu. Artık gitmem gerektiğini düşünüp ayağı kalkıp üstümü sirkeledim , gördüğüme inanamadım tam bir kaç mezarlık ötede hastanede gördüğüm adam duruyordu ve son gördüğümde ise bana iş teklifi yapmıştı .

Bu akşam arıyacaktım iş teklifi için . Gidip şimdi söylemeye karar verdim ,yanına usluca yaklaşım " Merhaba" dedim.

Arkasını bana dönüp bana baktı "Hastanedeki kız merhaba " dedi sahte bir gülücük sundum ona " Biraz konuşalım bir yerde iş teklifin için ? "

Kafasını olumlu saladı ve "Buralarda güzel bir yer biliyorum oraya gidelim " 'Tamam ' anlamında kafamı saldım.

"Arabaylamı geldin ,arabayla gelmediysen benim arabama binip öyle gidelim " "Arabayla gelmedim taksiyle geldim " dedim " O zaman beni takip et " olumlu bir şekilde kafamı sallayıp onu takip etmeye başladım , arabasının önünde durunca " Hadi bin bakalım " diyip arabayı gösterdi , on kapısını açıp bindiğimde oda şöför koltuğuna geçmişti , arabayı çalıştırıp gideceğimiz yere sürmeye başladı .

(...)

Bahsettiği kafeye gelmişti , güzel bir yerdi havasını beğenmiştim sıcak bir havası vardı " İstiyorsan pencere kenarına oturalım ? " dedi , " Tamam" diye cevap verip pencere kenarına oturduk. Kahvelerimizi söyledik.

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım " Ben senin teklifini düşündüm " dedim " Cevabın ne peki " "Senin teklifini kabul ediyorum" diye cevap verdim

...