Safir Yaman

Yanımdaki adama baktım. Gözlerimin dolduğunu hissettiğim anda önüme döndüm.

" Araz Vural...binbaşım sizin timinizin bir parçası artık" diyen albayla bir gerçek daha çarptı yüzüme başımı iki yana salladım

" Kusura bakmayın albayım ama benim timimde yeni birine daha yer yok !" Dediğimde albay kaşlarını çattı ve yüzüme baktı "Böyle olmak zorunda binbaşım itiraza yer yok !" Dediğine mecbur başımı salladım " Emredersiniz komutanım" dediğimde başını salladı. Hızlıca dönüp odadan çıktım. Peşimden gelen timin ardından gelen arazı yok saymak adına hızlı adımlarla ilerlerken " Safir !" Demesiyle durdum sinirle arkamı dönüp araz'a baktım yanıma gelip durdu.

" Komutanım demek istedin herhalde asker ! Sana öğretmedilermi bunu !?" Dediğinde yüzüme baktı ardından başını salladı " Kusura bakmayın komutanım" dediğinde başımı salladım önüme dönüp hızlıca benim için ayarlanan odaya doğru gitmeye başladım.

Arkamda ki timi umursamayarak odaya girip kapıyı sertçe kapatıp kilitledim. Sandalyeme geçip oturdum dolan gözlerimden bir damla yaş süzüldü

Nasıl çıkardı karşıma...onca yılın ardından hangi yüzle karşımda durabiliyordu...birde benim timimde mi olucaktı ?

Araz Vural

Karşımda safiri görmenin şokunu atlatamamışken birde onun timinde olucağımı öğrenmiştim.

Bana olan nefretini gözlerinde görmüştüm. O beni yok sayıyordu artık.

Karşımda duran timine baktım.

Onların gözünde bile nefret vardı bana karşı

Dinlenme odasına geçmiştik.

Ben odaya girdiğim anda Bartu sinirle yanıma geldi.

" Senin hiç utanman yok dimi...!! Birde utanmadan yüzüne, yüzümüze bakıyorsun !" Diyen bartuyla bakamadım bile yüzüne ne dese, ne deseler haklılardı. Benim sessiz kalmamla daha da sinirlendi. " Sen nasıl insansın lan...! Senin yüzünden ne acılar çekti komutanım biliyormusun lan sen birde yüzsüz gibi karşısında duruyorsun sen !!" Dediğinde yine bir cevap veremedim başımı kaldırıp yüzüne baktım.

" Zorundaydım Bartu..." Dediğimde sinirli olan yüz ifadesi alayla güldü. " Ne zorundalığı lan ne !"

" Yapamadım...kendimi hazır hissetmiyordum" dediğimde yüzüme yumruk atması bir oldu.

" LAN BAŞLARIM SENİN HAZIR HİSSETMEMENE...!" diyerek yakama yapışıp vurmaya başladığında engel olmadım bile

" BARTU...!! KESİN ŞUNU!" duyduğum safirin sesiye Bartu zorla beni bırakıp geri çekildi. Safir yanımıza gelip durdu. Sinirle benim yüzüme baktı.

" İlk dakikadan ne bu Bartu...!! Neyin rezilliği bu burası bir askeriye bunun farkındasın dimi !!" Dediğinde Bartu safire baktı. "Ama komutanım bu it...-" dediğinde safir Bartu'nun lafını tamamlamasına bile izin vermeden konuştu.

" Kes artık Bartu burda böyle bir rezilliğe yer yok burda, siz askersiniz...benim timimdesiniz ilk dakikadan ne bu !" Dediğinde Bartu sustu ve safir bana döndü. " Sen ne yaptığını sanıyorsun birde yüzbaşısın dimi sen...sen komutanınla nasıl konuşacağını bilmiyorsun, askeriyede nasıl davranman gerektiğini bilmiyorsun...sen ne biliyorsun lan !!" Başımı salladım "Haklısınız komutanım...öyle bir anda oldu bir daha asla olmaz " dediğimde sinirle konuştu. "Olmayacak zaten.. hepiniz cezalısınız duydunuzmu !? Şimdi doğru eğitim sahasına ben durun diyene kadar koşuyorsunuz !" Dediğinde bütün timle beraber "emredersiniz komutanım !" Diyerek eğitim sahasına doğru ilerlemeye başladık.

Yanıma gelen urazla ona baktım.

" Sana bu yaptığının hesabını çok güzel sorucaz biliyorsun değil mi ?" Başımı salladım "Biliyorum birşey demiyorum zaten" dediğimde Uraz başını salladı ve Bartu'nun yanına gitti.

Eğitim sahasına geldiğimizde hemen arkadan safir geldi.

Tim hazır ol vaziyetine geçince pamir'in yanına geçip bende hazır ol'a geçtim.

Safir gelip tam karşımızda ortada durdu. Bütün time tek tek baktıktan sonra bana baktı. Burdan bile gözündeki o nefreti görüyordum.

Gözlerini benden çekip karşıya baktı ve konuşmaya başladı.

" Siz naptığınızı sanıyorsunuz Bartu ! Siz böylemisiniz !?" Dediğinde Bartu konuştu.

" Ama komutanım çok kaşındı" safir Bartu'nun verdiği cevapla sinirle konuştu.

" Bartu ! Unutma sende rütbe farkınızı bir yüzbaşıya böyle saldırmak haddine değil onu geçtim burası askeriye ne sorununuz varsa dışarda halledin !" Bartu başını salladı "haklısınız komutanım kusura bakmayın!" Safir başını salladı.

Yüzündeki o ciddi ifade bir an olsun silinmiyordu.

" Peki ya siz !?" Diyerek bana döndü yanıma doğru birkaç adım attı tam karşımda durdu üniformanın üzerinde yazan ismime baktı adımı okudu. "Araz Vural..." Dedi ve yüzüme baktı.

Cidden tanımamazlıktan geliyordu.

" Sen bundan sonra benim timimdeysen benim kurallarımda uyacaksın...inan yüzbaşı olman umrumda değil. Eğer bir şikayetin varda çekip gidebilirsin..." Dedi tam gözlerime baktı ve "daha önce yaptığın gibi" dedi kısık sesle ardından devam etti. "Benim işime gelir birde seninle uğraşamam ben!"

Başımı salladım.

" Bir şikayetim yok komutanım burdayım emin olun birdaha böyle birşey olmayacak !" Dediğimde başını salladı geri eski yerine döndü.

" Koşmaya başlayın ! Biriniz bile durmuyorsunuz biriniz durursa hepiniz katlanırsınız !" Dediğinde

Bütün timle beraber " emredersiniz komutanım!" Dedim ve koşmaya başladık.

________________________♠_______________________

Yaklaşık iki saattir aralıksız koşuyorduk. Safirde kenarda oturmuş izliyordu. Bartu daha fazla dayanamayıp bağırarak konuştu safir duysun diye "KOMUTANIM ALLAH AŞKINA YETMEZMİ DAHA!!?" dediğinde Uraz gülerek koştuğu yerde Bartu'nun kafaya vurdu.

" Adama vururken düşünmedin mi aptal sen, safir komutanım bu " dediğinde Bartu güldü. " İyi vurdum ama..ah birde safir komutanım gelmeseydi ya " dediğinde uraz'da güldü başını salladı.

" Hazır ol'a geç !" Diyen safirle koşup tam karşısında durup hazır ol'a geçtik.

" Sağolun komutanım Allah razı olsun bir an bayılıcam sanmıştım" diyen bartuyla bütün tim gülerken ben safire bakıyordum belki gülerde o özlediğim gülüşünü görürüm diye ama yok tek bir mimik bile oynamamıştı. Eskiden olsa gülerdi Bartu'ya

" Şimdi serbestsiniz evlerinize gidebilirsiniz yarın sabah beş'te burda olun !" Dedi ve gitti.

Timi umursamayarak kenara bıraktığım üniformamın ceketini alıp eğitim sahasından çıktım.

Arabama binip evime sürdüm.

Evin önüne geldiğimde arabadan inen safiri görünce şaşırdım. Burda ne işi vardı ?

Hızlıca arabadan inip yanına gittim.

Beni görünce bana nefretle baktı yine

" senin ne işin var burda !?" Dediğinde aynı soruyu benimde ona sormam gerekiyordu

" Evim burda" dediğimde kendi kendine "Hayır ya" dedi sonra bana " rahat bırak beni!" Dedi ve apartman'a girdi. Demekki oda burda yaşıyordu.

Hemen peşinden içeri girdim. "Safir beni dinler misin konuşabilirmiyiz?" Merdivenler boyunca ben ona seslendim ama o durmadı bile.

Safir Yaman

Korktuğum gibi teyzenin dediği burda yaşayan yüzbaşı araz'dı. Beş kat merdiven çıkmıştık hâlâ peşindeydi kapımın önüne gelince sinirle durup ona döndüm. " Ne istiyorsun ya sen bir git peşimden !!" Dediğimde benimle beraber o da durdu

" Seninle konuşmak istiyorum safir...hem... hem bende burda oturuyorum" dedi kapımın karşısındaki kapıyı gösterek.

Şansıma tüküreyim ya birde kapı komşum mu ?

" İyi yürü git o zaman evine benim seninle konuşucak birşeyim yok " dedim kapıma dönüp kapıyı açıp içeri girdim tam kapıyı kapatıcakken durdurdu ve içeri girdi.

" Benim var ama safir beni bir dinle lütfen" dedi birşey dememe izin vermeden kapıyı kapattı.

" NE İSTİYORSUN BENDE YA YAPTIĞIN YETMEDİ Mİ VERDİĞİN ACI YETMEDİ Mİ ŞİMDİ NE DİYE KARŞINA ÇIKTIN !!?" Diye bağırdığımda baktı gözlerime

" Ne diyorsun safir saçmalama ben bilerek sana yaparmıyım bunu sana ?"

" YAPTIN İŞTE ARAZ YAPTIN... BİLE BİLE YAPTIN!

BİLE BİLE BENİ MAHVETTİN!!, YA SEN NE İSTEDİN BENDEN NE DİYE OYNADIN BENİMLE !!"

"ben seninle oynamadım safir saçmalamayı kes artık ben...ben seni seviyordum oyun filan yoktu yapmak zorundaydım ya ben !!" Sinirle güldüm gözlerim doldukça sinirim artıyordu dediği şeye gülüyordum. "Ne zorunluluğu ya ne zorunluluğu!?"

"Safir yapamadım işte hazır hissedemedim korktum işte ya !!" Diye söylendiğinde kolunu sıkıca tuttum " O AN MI AKLINA GELDİ HA O AN MI....!!? DAHA ÖNCE DİYEMEDİN Mİ !!? MADEM HAZIR HİSSETMİYORDUN NEDEN EVLENELİM DEDİN NEDEN BENİ İNANDIRDIN HA !!?" sinirle vurdum koluna omzuna ellerimi tuttu.

Gözyaşlarım bir bir akarken baktım bana bakan gözlerine " safir bak biraz olsun beni sevdiysen lütfen yapma şunu ?" Dediğinde durdum ellerimi ellerinden kurtardım geri çekildim baktım yüzüne

" Çok sevmiştim seni, çok...ama...ama sen elinin tersiyle ittin beni o uçuruma ! Hiç mi düşünmedin beni sen ya !? Bu kız ne hisseder, ne yapar, ne düşünür ? Ya hiç mi aklına gelmedin araz söylesene !?" Dolmuş gözleriyle baktı gözlerime " düşündüm safir çok düşündüm...ama artık geri dönüşüm yoktu ki ben bir kere o haltı yemiştim. Korkmuştum işte ya anlasana beni nolursun !? Beni bir kez affetsen herşey düzelicek" Başımı iki yana salladım "gelme, arama, sorma artık... iyiyim ben sensiz!! ben bir daha aynı şeyleri yaşayamam, bir daha aynı acıları çekemem ben kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum!! benim kimseye ihtiyacım yok hele sana hiç yok !!" Sözlerimden sonra bir adım geri çekildi. İçimdeki o ilk gün ki acıyla konuşmaya devam ettim " Ya sen onca şeyi yapıp nasıl çıkıyorsun ya karşıma nasıl af diliyorsun benden beni iyi dinle araz Defol git!! aklımdan, ruhumdan, kalbimden, hayatımdan, çık git!! ömrün boyuncada bu anı unutma...unutama!! dilerim tek bir gün bile mutlu olmazsın!!" Ben nefretle göz yaşları arasında konuşurken o kapıyı açıp çıktı ve ardından kapandı o kapı...

Olduğum yere bıraktım kendimi ağladım sadece ağladım.

Yapabildiğim tek şey buydu çünkü...bana yaşattığı acının üzerine birde karşıma çıkıp af diliyor olması beni daha da sinirlendiriyordu.

Daha hızlı bölümleri okumak istiyenler şuan bu kitabım Wattpad da 38 bölüme kadar mevcut..

Wattpad:

Karanlikruhu

​​​​​Safir Büyüsü

Gidip okuyup ordan ve burdan vote ve yorum yapmayı unutmayın 💗 💋