Arkasına dönüp bakmadan devam etti yoluna,
Tonlarca ağırlığında yük olarak gördü sırtında.
Küçük bir yerim bile yoktu hayatında.

Kurtulmak istedi her defasında,
Uzunca mesafeler koydu,
Kalın duvarlar ördü aramıza.
Biz yaklaştıkça, biz ona tutundukça,
O uzaklaştı.

Hiç sevmedi aslında, baba deyince;
Kapalı bir kapı,
Yersiz, yurtsuz, kimsesiz
Küçük bir kız çocuğu gelir aklıma...