ARAZDAN
sabaha karşı Elayi normal odaya almışlardı. Efe ve Aslıyı dinlenmeleri için eve gönderip Elanin yanına gitmiştim. Yatağındaki boşluğa oturarak saçlarını okşuyordum. Odada bir koltuk vardı. Biraz olsun dinlenmek amacıyla oraya gidip oturdum daha sonrada gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.
ELADAN
Üzerimde çok büyük bir ağırlık vardı. Zorlada olsa gözlerimi açıp etrafa bakmaya çalıştım. Araz uyuyordu. Üzerinde de hala nişanda giydiği takım vardı. Arazı uyandırmayı hiç istemedim belliki vurulduğumdan beri buradaydı.
Daha sonra hemşire gelip serumları yenilerken nasıl olduğumu falan soruyordu.
" Ela hanım cidden çok şanslısınız sargılı olduğu halde bir dakika bile dinlenmedi" sadece sırıtmıştım.
"Onun durumu iyi değil mi?"
"İyi de o kuruşunu çıkartmaktansa yanına gelmek daha zordu onun için yalnış anlamayın ama böyle birini kaybetmeyin bence"
"Yok kaybetmem sağolun"
"Şimdi serumunuzu yeniledim daha sonra en az 1 buçuk saat sonra yemek yiyebilirsiniz"
"Tamam teşekkürler"
Hemşire gittikten sonra bende tekrardan uyumuşum. Uyandığımda kendimi çok aç hissediyordum. Araz uyanmış telefonla konuşuyordu. Büyük ihtimalle Efeydi ki gelirken yemek alın dediğini duymuştum. Uyandığımi fark ettiğinde bana bakıp gülümsemişti. Yanıma gelip yataktaki boşluğa oturmuş alnıma buse kondurmuştu.
"Araz niye konuşmuyorsun"
"Ela seni çok özledim"
Dediğinde gozleri dolmuştu. "Bir yere gitmedim sevgilim" yüzüğüme bakmaya çalıştım. Ama yüzüğüm yoktu Araza bakıp "yüzüğüm nerde Araz" cebindeki yüzüğü çıkarıp tekrardan bana bakmıştı.
"Sevgili nişanlım benimle tekrardan nişanlı olur musun?" Gülmeye başlamıştık. "Olurum tabiiki" dediğinde yüzüğü takmıştı. Araz tekrardan koltuğa geçip gözlerini kapatmıştı. Bir yarim saat sonra efeler çorba getirmişti. Aslı bana çorbayı icirmeye çalışmıştı. Bir iki kaşık çorba içtiktten sonra daha da bir şey yiyemedim.
Kaç gün daha burada kalacaktım bilmiyordum.
1 HAFTA SONRA
nihayetinde taburcu olmuştum. Evde uzaniyodum yaptığım tek şey uzanmaktı. Efe ve Aslıda bizde kalıyorlardı. Bu sene sınıfta kalmasak iyidi bari. Cidden şakayı bir köşeye bırakalım hiç okula girdiğimiz yoktu. Neyse ki bir şekilde devamsızlığımızı sildirme şansımız vardı.
Biraz olsun iyi hissediyordum. Efe ve Araz artık kendi hayatlarını kurmak istemişlerdi bu yüzdende çalışmaya başlamışlardı. Star'da calismaya başladıklarını biliyordum sadece. O yüzden ben ve Aslı tek başımıza evdeydik. Ayağa bile doğru dürüst kalkamadığım için evin işleriyle o ilgileniyordu.
Aslıda hafiften usutmeye başlamıştı. Her yeri ağrıyodu. İkimizde hasta bir şekilde uzaniyoduk. Aslı uyuya kalmıştı. Benimde gözlerim yavaş yavaş gidiyordu. L koltuğa ikimiz beraber uzanmış uyuyorduk. Akşam kapı çalmıştı ki belliki biz duymamıştık. Ki telefonlar çalmaya başlamıştı. Aslı uyanıp telefonunu açmıştı.
"Efendim sevgilim, aşkım anahtarınız varsa açın çok halsizim" Aslı bunları söyledikten sonra kapı aralanmisti. Bizim kocalar gelmişti. İkimizde hasta görünce. Araz ve Efe çorba söylemişlerdi. Efe eczaneye gidip Asliya bir kaç ilaç alıp gekdikten sonra artık yemeğe başlamıştık. Yemek sırasında Efenin telefonu çalmıştı. "Avukat arıyor" dediğinde gözlerimiz buluşmuştu. Telefonu açıp sessizce dinliyordu. En sonunda tamam diyip kapatmıştı. Biraz durup here baktı.
"Abi ne oldu?" Efenin gözleri dolmuş bir şekilde bakıyordu bana kötü bir şeydi belliki. "Babam hapisten kaçıp intihar etmiş" dediginde ağlamaya başladım. Hıçkırarak ağlıyordum. Araz beni Aslı Efeyi teselli ediyordu. Belki son zamanlarda kötü biriydi ama sevgisini esirgemezdi.
SONNNN💞🎀
YORUMLARINIZ BEKLİYORUMMMM 🥳
Okur Yorumları | Yorum Ekle |