Ölüm yaşamı belirledi. Yalan büyük bir ihaneti büyüttü. Acı kimliksizliğe bürünüp onu sahte bir bedene hapsetti.

Ruhum paramparça olurken ben sadece dağılan parçaları seyre daldım.

Ben bu bedene ait değildim.

Ben bu eve ait değildim.

Ben bu yaşama ait değildim.

Ben bu isme ait değildim.

Ben bir yansıma...

Bir yanılgıydım.

Ama neden bu gerçekler yakıp kavuruyordu da yalanlar bu kadar iyi hissettiriyordu?

.........

"Sen bu değilsin? O seni değil karısı sandığı kadını sevip ona bu sözleri söylüyor!!"

......

Acı çeken adamdan korkmalısın çünkü ya seni ölesiye sever ya da sana ölesiye acı çektirir...