Ellerindeki barlasın verdiği çiçekleri bakın yanına koydu cansu. Sevgilisine dönüp baktı. 2 haftadır biradaydu. Abisi birşeyler olduğunu anlıyordu ama cansu için sessiz kalmayı tercih ediyordu.

"Cansu, güzelim."

"Efendim sevgilim."

"Ben abine söylemeye karar verdim." Dedi Barlas. Gülümsemeye başladı cansu.

"Ne o, inanmıyor musun?"

"İnaniyorum canım." Şaşkın şaşkın bakmaya başladı cansunun yüzüne.

"Şu hallerine bayılıyorum biliyor musun?"

"Bayılmadığım bir halim var mı ki.. en başından beri." Dedi Barlas. Başını iki yana salladı cansu.

"Hayır yok."

"Bende sana bayılıyorum. Her zerrene, her bir detayına." Dedi Barlas. Gülümsemeye devam etti cansu. Bir anda aklına gelenle ayağa kaldırdı.

"Dans edelim mi?" Dedi cansu. Belki hayır diyebilirdi. Böyle güzel güzel bakmasaydı.

"Tamam yavrum." Dedi Barlas. Telefonundan bir şarkı açıp bankın üzerinde lalelerin yanına koydu.

Şarkı çalmaya başladı, ritimlerle birlikte dans etmehe başladılar.

"Senin yanındayken kendimi huzurlu hissediyorum, sanki tüm dünya silinmişte sadece sen ve ben varız. Yeni farkettim de abimin yok onu yapamazsın yok bunu yapamazsınları annemin artık evlen demesinden kaçıyorum senin yanındayken." Dedi cansu. Barlas cansunun yanaklarını avuçladı.

"Ben hep buradayım güzelim, bunu unutma olur mu?" Dedi Barlas. Başını salladı cansu.

"Biliyorum ve çok seviyorum." Dedi cansu. İkisinin bakışları da birbinin dudaklarına düştü. İlk hamleyi cansu yaptı, dudaklarını barlasın dudaklarına kapattı.

Onları bölen şey cansunun geri çekilmesi ya da barlasın geri çekilmesi değildi

.Baranın son güç bağırtısıydı.

Son