Sabahın ilk ışıkları vuruyordu odaya. Hala Ankara'daydım. İçerden gelen takırtılar ile uyandım. Büyük ihtimalle babaannem ve anneannem gelmişti.

Benim geldiğimi duymuşlardı büyük ihtimalle.

En sevdiği torunları benim de.

Canım ikizim Sare ve canım kardeşim Gökalp de buradaydı. Gökalp hava harp okuyordu Sare polis olmuştu bense ilk okul öğretmeni olmuştum. Annemin hayaliydi ama olamamıştı. Küçük bir kafesi vardı. Babam özel kuvvetlerde askerdi.

Yataktan kalkıp odadan çıktım. Sare kahvaltı hazırlıyordu.

"O günaydın Eylül hazretleri." Dedi. Başımı sallayıp sandalyeyi çekip oturudum.

"Sana da günaydın sarecim." Dedim. Telefonuma gelen bildirim ile çıkarıp baktım.

Baean...

Bir dakika. Ne. Baran. Bana. Yazdı. Oha. Çüş.

Barancım: uzun zamandır yazmıyorsun.

Sen: Bir dakika

Sen: Şu anda

Sen: Sen bana

Sen: Yazdın

Sen: Oha

Sen: Hatta yuh

Barancım: neden şaşırdın

Barancım: sen yazmayınca yazayım dedim

Sen:

Sen: neyse günaydınn

Barancım: günaydın günaydın

Barancım: ne yapıyorsun

Sen: bir insanın neşe kaynağı nedir

Barancım: nedir

Sen: ikizi

Sen: kendilerini delirtmekle meşgulüm

Barancım: AHAHAHAHHAHAHAHAHAH

Sen: valla öyle

Sen: birazdan çalış köle diyeceğim

Barancım: insan senin yanında yaşlanmaz valla.

Sen: gerçekten mıı

Barancım: gerçekten

Barancım: insan senin yanında yaşlanmaz

Sen: 

Sen: neyse

Sen: kahvaltı yaptın mıı

Barancım: ohoo bu saate kahvaltı mı kalır

Sen: saat daha dokuz

Barancım: öğle oldu öğle

Sen: öğle mi?

Sen: hayatına girecek kadına acıdım

Barancım: kendine mi/ (silindi demek)

Sen: ne yazdın da sildin acaba

Barancım: hiçççç ne yazacağım

Barancım: hadi kahvaltını yap

Barancım: afiyet olsun

Sen: teşekürler efenim

Sen: görüşmek üzere

Telefonu kapattığım da sareyle göz göze geldim. Sırıtarak bana bakıyordu.

"Kim o?" Dedi. Gözlerimi kaçırdım. telefonu alıp baktı. Bir süre sonra bana gülerek döndü.

"Evin yanıyor Eylül evin yanıyor."

👉🏻👈🏻

Son