Selammm nasılsınız umarım iyisinizdir 1000 kelimelik bir bölüm sizi bekliyor iyi okumalar benden çok kitaplarımı seven okurlarımm

Sabah alarm dan önce uyandığım 2. gündü ama dünün aksine bugün hiç halim yoktu zaten dün nöbetin olduğu için bugün izinliydim telefonu aldım.

Lara: yüzbaşım umarım iyisindir iyisin diye hissediyorum biliyor musun benim 6. hissim çok kuvvetlidir

Her ney bugün izinliyim o yüzden çok mutluyum ama alarmdan önce kalktım niye bilmiyorum

mutluyum dedim ama hiç halim yok sadece yatasım var sanırım öyle yapacağım görüşürüz.

Geri uyudum saat 3 gibi telefonumun sesini kapatmadığım için kendime bela okuya okuya çalan telefonu açtım.

"Lara nerdesin sabahtan beri arıyorum evine gelecektim bunu açmasaydın."

"Uyuyordum ya."

"Belli sesinden de sen bu saate kadar uyumasın noldu hala Aren'in mi düşünüyorsun?"

"Nasıl düşünmeyim Açelya ya 3 Ay oldu sadece ama ona bağlandım baya."

"Sen bence Aren'den hoşlanıyorsun."

"3 ayda birine bir şeyler hissedebilecek biri değilim."

"Öylesin."

"Değilim."

"Her ne kabul etmesen de öylesin her neyse akşam yemeğine gel kesin doğru düzgün yemek yemiyorsun uzun zamandır gel de düzgün yemek ye."

"Valla en son sizde düzgün bir yemek yedim."

"Aferin Lara birde bunu kendini över gibi söylüyorsun."

"Saat 6'da bizde olmazsan bir saniye bile bekletmem Kayra'yı."

"Tamam tamam."

"Hadi öptüm görüşürüz."

"Görüşürüz." dedim ve telefonu kapattım

Bir kaç gündür aklımda dönen bir soru vardı ve ne yapacağımı bilmiyordum.

Ailem kimdi? Ve neden beni yetimhaneye bırakmışlardı?

Yetimhanede iken sevilmeyen veya zoebalanan bir çocuk değildim aksine aşırı sosyal ve herkesle iyi geçinen bir çocuktum. Ama her ne kadsr çocukluğumu orada geçirip güzel şeyler yaşasam da aile kavramının ne olduğunu o kavramın nasıl hissettirdiğini merak ediyordum. Yetimhane müdürümüze yüzlerce kez ailem kim diye sormuştum ama reşit olmadan söyleyemeyeceklerini söylemişti reşit olup yetimhaneden ayrıldıktan sonra da belki de artık içimde aileme karşı bir kin olmuşmuştu o yüzden aramak istememiştim. Ama ya yanlış anlaşılma olmuşsa ya ailem istemeden beni oraya bıraktıysa diye düşünmeden edemiyordum. Bir anda içime gelen o düşünceyle ayağa kalktım ve bu gün o gün diyerek hızlı bir şekilde hazırlandım.

Üstüme beyaz bir tişört altıma da siyah kargo pantolonumu giydim ve üstüme krem ceketimi alıp çıktım.

Hafif hızlı sürerek yetimhaneye geldim ama girmeye pek cesaretim yoktu niye geldiğimi yola devam edip etmek istemediğimi bile bilmiyordum. Ama dedim ya o an aklıma esti ve bu gün o gün dedim diye bu kanımın arkasında durarak başım dik bir şekilde yetimhaneye girdim. Oradaki çocukları görmek bile buradaki anışarımı hatırlatmıştı iyi kötü hepsini...

Yetmhanemizin müdürünü görünce bir an duraksadım değişmiş olacağını düşünüyordum.

"Lara."

"Benim Gülden anne ." hep annemiz gibi olduğu için anne diyorduk.

"Oyy kuzum benim ne kadar uzun zaman oldu." yanına gidip sarıldım.

"Hangi rüzgar attı seni buraya?"

"Gülden anne ailemi öğrenmek istiyorum."

"Bunca yıl sonra nerden çıktı kuzum?"

"Bilmiyorum uzun zamandır aklımdaydı bugüne kısmetmiş bulabilir miyiz?"

"Buluruz bulmasına ama sağmılardır bilmiyorum."

"Tamam Gülden anne bulayım yeter."

"Gel yanıma odama geçelim bir şeyler içer misin?"

"Kahve olur."

"Hâlâ mı kahve sevdalısısın?"

"Hiç bitmedi ki Gülden anne."

"Ah ahh ne kadar güzel çocuklarındıbız."

"Senin sayende Gülde anne sen olmasan bu kadar iyi yerlere gelemezdik."

"Görevimizi yaptık çocuğum."

"Saol Gülden anne."

"Siz de sağolun kuzum benim." Gülden anne dosyaları karıştırmaya başladı benim kağıdımı bulduğunda ellerim heyecandan titriyordu.

"Lara hazır mısın öğrenmeye ?"

"Evet."

"Bilgilerin burada yazıyor." dedi ve kağıdımı uzattı. Gözlerim bir kaç dakika boyunca kapalı durdu hazır hissettiğimde elimde kağıda baktım.

Selin Uysal Samantha

Aoran Samantha

"Gülden anne bunlar doğru mu?" çünkü gördüğüm isimler belki de şu sıralar en çok ismi geçen moda tasarımı şirketinin sahipleriydi.

"Evet kuzum. Gidecek misin yanlarına?"

"Evet."

"Eminsin değil mi sen çok tez canlısındır istersen bir düşün taşın."

"Emin Gülden anne burdan sonra gideceğim şirketlerine."

"Hemen mi Lara bu kadsr yıl sonra zor gelecek emin misin?"

"Evet niye beni bıraktılar öğrenmek istiyorum."

"Açelya da gelsin senle istersen." Açelya benim taa liseden arkadaşımdı o yüzden Gülden anne de tanıyordu.

"Hayır zaten akşam yanlarına gideceğim söylerim. Şimdilik görüşürüz Gülden anne."

"Görüşrüüz kuzum."

Yetimhaneden çıktım arabama geçtim neden bu kadar acele ettiğimi bilmiyordum sadece bir an önce hesap sormak istiyordum şu yaşıma kadar ailesiz kalmama sebep olan mutlu aileyi görmek istiyordum. 3 çocukları vardı bildiğim üzere 3 ü de erkekti. Hızlı bir şekilde Samantha holdinge gittim ve arabadan her zmanaki gibi başım dik indim. Başımı eğdiremezdiler her ne olursa olsun. Girdiğim gibi gördüğüm asistana

"Samantha lar nerede?"

"Hanımefendi saygılı olun lütfen."

"Lütfen cevap verir misiniz Selin ve Aoran Samantha nerede?"

"Randevunuz var mıydı?"

"Ailevi bir mesele."

"Ailelerinde sizin gibi birinin olduğunu bilmiyorum." asistanı umursamadan asansöre bindim Allah'tandır asansörde neyin hangi katta bulunduğu yazıyordu 6. katın tuşuna bastım.

(Bu arada bir yerde mantık hatası yaptım hemen düzelteceğim buraya da yazayım önceki bölümlerde Lara Samantha olarak yazmıştım ama olamaz yetimhaneye verilen bebeklerin soyadı değiştirilir çünkü kusura bakmayın)

Kata vardığımda ayaklarım geri geri gidiyor, ellerim titriyor soğuk soğuk terliyordum ama gitmekten vazgeçmedim ve kapıyı tıklamadan içeriye bodoslama daldım.

"Ne yapıyorsunuz ya böyle giremezsiniz."

"Sinem Samantha sizsiniz değil mi?"

"Evet"

"Ben de Lara Kara ya da şöyle mi tanımlasam 5 aylıkken yetimhaneye bıraktığınız kızınız."

"Ne diyorsun sen ya benim kızım öldü bir anneyi yarasından vurmak nasıl kötü bir şey biliyor musun saygıyı da mı almadın ailenden?"

"Sinem Hanım ben Minik Kelebekler Yetimhanesinde büyüdüm oraya bırakanın Aoran Samantha olduğu söylendi bana 5 aylıkmışım ya daha 5 aylık nasıl kıydınız Allah aşkına küçük bir bebeğin ne günahı vardı?"

"Doğru söylemiyorsunuz benim Lara'm öldü ben onun toprağını kendi ellerimle attım."

"Sinem Hanım isterseniz DNA testi bile yaptırabiliriz ben bir doktorum oyun oynamaya zamanım yok ikimize de oyun oynanmış çok üzgünüm."

"Olamaz ya olamaz benim Lara'm gitti ben onun arkasından yıllar boyunca yas tuttum." dedi her yeri kırıp dökiyordu panik atak geçiriyordu. Arkasına geçtim ve ellerini arkadan kelepçe yapıp kafasını sabit tuttum kendisine zarar vermesine seyirci kalamazdım. Biraz sakinleşince

" Sürekli panik atak geçirir misiniz? "

" Tetikleyen olay olursa evet."

"Aoran Samantha nerede?"

"Birazdan gelir." o sırada kapıda Aoran Samantha olduğunu düşündüğüm kişiyi gördüm.

"Aoran Samantha?"

"Benim" dedi yabancı olduğunu belli eden bir Türkçe ile.

"Ben Lara Kara diğer bir deyişle 5 aylıkken Minik Kelebekler Yetimhanesine sizin tarafınızdan bırakılan küçük kız. Tanıştığıma memnun oldum." diyerek elimi uzattım.

"Aoran doğru mu?" Aoran Bey hiç bir şey demiyordu sadece donmuş bir şekilde bana bakıyordu.

"Doğru değil mi?"

"Sinem Hanım yarın X Hastanesine gelirseniz DNA testi yaptırabilirim orada çalışıyorum şimdilik görüşmek üzere Ha bu arada kartım yarın hastaneye gelince ararsınız veya odama gelirsiniz görüşmek üzere Aoran Bey sizle de."

Holdingden çıkıp arabaya bindiğim gibi takmamak için zor tuttuğum göz yaşlarımı fazlasıyla akıttım.

Evett bölüm sonu Lara ailesini buldu hem de aşırı kısa bir sürede ne düşünüyorsunuz bir de sizce Aren ne zaman gelecek her neyse görüşmek üzere seviliyorsunuz