Sevgili günlük; 09.10.1988

Bugün gideceğim dediğim yere gittim ama içeri giremedim, içeride bir kadınla konuşuyordu. Galiba bir daha asla yanına gitmeye cesaret edemeyeceğim sonuçta yedi sene olmuş koskoca yedi sene. O otuzlarına yaklaşmıştır belki, belki de otuzlarındadır. Çok hatırlamıyorum onu silik silik. Sesi yok mesela ama kokusu hala burnumda. Eskiden şiir okuyordu mesela o şiir aklımda ama kendisi değil. Belki her şeyi hatırlamıyorum ama yüz yıl bile geçse unutmayacağım dediğim o gülüşü hatırlıyorum. O zaman gençti o da, ben de. İlk aşklar unutulmaz derlerdi hep, hiç inanmamıştım. Aşka inanırdım ama birden fazla olacağına asla. İlk aşk ikinci aşk anlamazdım ben, aşk bir kere olurdu ve zaten ilk aşklara asla kavuşulamazdı, belki kitaplarda. O dönemler sadece fiziksel olarak değil ruhsal olarak da kötüydüm o yüzdendir hatırlamam vedasını. Sadece nefretti hatırladığım. Sormak istediğim sorular için gitmiştim ben ona son kez. ‘Nasıl gittin?’ Derdim ,‘Hiç mi sevmedin ya?’ Derdim, ‘İnsan düşmanına yapmaz!’ derdim ama hiçbirini diyemedim. Artık yanına gitmeyeceğim gideni hangi açıklama aklar ki? Beklememesini ben söylerdim de, o beklesin istediğimi anlasın da isterdim. Zaten o beklemeyeceğini vedasıyla anlatmıştı ama… Kırıldım işte daha ne diyeyim. Bu sene de bugün onun için sıradan geçti oysa ben onunkini kutluyorum. İnsan en azındanburukluk yaşar, öldüm mü kaldım mı diye merak eder. Bir zamanlar herkes doğum günümü kutlardı oysa şimdi sadece bir kişi, sadece bir kişi kutladı doğum günümü belki o da içten içe kutluyordur, kutluyordur değil mi? Ama biliyorum, biliyorum bir gün tekrar karşılaşacağız çünkü kader, her yarım kalmış aşkla bir son yazar. O son bizim için güzel bir veda olacak sevgilim. O gün son kez göreceğiz birbirimizi. Belki ilk gördüğümdeki gibi atacak kalbim belki de bir kırık kalbin atamayacağını hatırlatacak bana, bilemem ama hayal edebilirim. “Gerçek aşklar can yakar.” derdi annem. Annem haklıydı gerçek aşklar can yakardı ve eklerdi annem “İşte bizim de canımız en çok gerçek aşkta yanar.” Anne, haklısın ve sevgilim sen de haklısın benim gibi bir kadını ardında bırakmakta. Son kez veda edeceğiz ya, yüzüne asla söyleyemeyeceğim bunları. Belki bir gün sen bu günlüğü okursun, ben bu günlüğü bir daha asla okumayacağım. Sen eminim ki mutlusun ben bir daha asla mutlu olamayacağım.

Özlem ve kırgınlıkla, Firuze’n…

🦋

Ah Firuze'm hüzünlü aşık kekim. Nasıl buldunuz?