SELAM BU BENIM ILK KITABIM

KITABI BEĞENDİYSENİZ OY VERMEYI UNUTMAYALIM

YORUMLARINIZIN HEPSINEDE CEVAP VERMEYE ÇALIŞACAĞIM

ASLINDA YAZDIĞIM KITAP BIR FILM KITAP HALINDE YAZSAM NASIL OLURDU DIYE DÜŞÜNDÜM VE ŞIMDI YAZIYORUM AM DIGER KITAPLARIMI AKLIMDAN YAPACAĞIMIDA BELIRTMEK ISTERIM

İYİ OKUMALAR

                                                                      ♡

"Aaaaaaaaa! Balıklar Balıklar kaçmış hayır hayır! Annem beni öldürecek!"

"Kartina duur!"

(Arkasından kovalıyorum*)

"Ah yakaladım seni "

(diğerlerinide yakalıyorum*)

"Hepiniz buradasınız. Monalisa niye gülüyorsun ağzında ne var?"

(ağzından balık çıkarır*)

"Ah başka var mı?"

"Neyse hadi gidelim."

Aaa burda mıydınız! Selam ben Luca bunlarda beslediğim balıklarım.

Onları beslediğimde yerde garip insan nesneleri vardı ilgi duyduğum için annemden gizli toplamaya başladım. Niye mi gizli gizli topluyorum çünkü annem insanların kötü olduğunu söylerdi ve denizin üstüne çıkmamayı. Anne kalbi işte.Her neyse toplamaya başladım son bir tane kalmıştı o sırada üzerime dalış kostümü giyen birisi çıktı onu görünce kala kaldım.Çok korkmuştum arkaya arkaya doğru ilerlemeye başladım dalış kostümü giyen kişi meğerse benim gibi bir balıkmış bu şaşmışlığımdan yararlanarak hemen ellerimdekileri alıp son parçayıda aldı.Aklımda çok sorular birikti ve hemen bi tanesini sordum.

"Hey sen de kimsin?" diye bağırdım.

Cevap vermemişti. Sağa doğru yöneldiğinde onu yüzerek takip ettim. Birkaç dakikalık yolculuktan sonra o durunca ben de durdum yüzeye çıkmıştı. Bende çıkmayı çalışırken o beni hemen çekti bende çekmesine engel olamadım.

"Aaaaaaaa olamaz hayır benim burda olmamam gerek" diye bağırdım.

O da bütün soğuk kanıyla "ilk seferin mi?" diye sordu.

Bende "tabi ki ilk seferim" dedim ve annemin sözünü dinlemediğim için içimde pişmanlık ve annemin yukarıda beni bulmasından korkuyordum.

O da bana "rahatla ve nefes al" dedi.

Dediği şeylerle kendimi rahatlatmaya çalıştım ve içimden derin bir nefes alıp gözlerimi açtığımda şöyle bir bakındım "vayy! burası ne kadar güzel bulutlar, ağaçlar, gökyüzü gerçektende etkileyici".

"Bu harika değil mi?" dediğini duyunca aklıma hemen annemin sözleri geldi. Ben ne yapıyordum böyle!

"Hayır hiçte değil. Benim burada olmamam lazımdı!" diyip tekrar denize girdim ve onun bana yetişmemesi için var gücümle koşarak evin yolunu tuttum.

Eve geldiğimde beni annemin yaptığı yemeklerin nefis kokusu karşıladı. İçeriye geçtiğim de gördüğüm hazır kurulmuş sofra bana ne kadar aç olduğumu hatırlatmıştı. Herkes sofraya oturmuş ve yemeğe başlamak için beni bekliyordu. Onları daha fazla bekletmemek için hemen sofraya oturdum. Aklımdan bugün ile sayısız soru geçerken yaşadıklarımı anlatmaya başladım hemen

"​II tekneler nerden gelir?"

"Yüzeyde ki insan kasabasından tatlım" diyerek sorumu cevap veren anneannemdi

"Anne niye söylüyorsun"dedi annem.

Anneannemde "öğrenecek yaşa geldi artık." Diyerek karşılık verdi.

"ne yani yukarı çıkıp değişim şeyini mi yaptın!"

"hayır hayır"diyip konuyu kapatan her zaman ki gibi annemdi.

Konu kapanınca herkes sustu. Yemeği bitirdikten sonra yatağıma uzandım ve olanları düşündüm va anneanneme soru sormak geldi aklıma.

"Anneanne sen gerçekten yüzeye çıktın mı?" Diye sordum ama ne yazık ki uyumuştu. Artık uyumam gerektiğini düşünüp hemen uyudum.

Sabah uyandığımda kahvaltıyı hızlıca yiyip balıkları alıp beslemeye gittim ama bu sefer başlarında ben kalmadım II yani taştan heykel yaptım ve "hey artık II smoka var yeni yetkiliniz o" diyip çıkmaya gittim o kadar zorlandım ki arkamdan gene aynı kişi geldi.

"vay be çıkmak o kadar zor mu?" dedi ve benden yararlanarak elindeki eşyalardan bi kaç tane verip taşıttırmasına engel olamadım hemen ardından "gel bakalım" dedi ve beraber ilerlemeye başladık.

Onu takip ettim ve beraber çıktık ama çıkar çıkmaz yere düştüm.

Kalkmaya çalıştım ama kalkamadım.

"He doğru yürümek dimi ben icat ettim sayılır bak şimdi ilk önce her şeyi üst üste koy taş dizer gibi sonra kafanla yön ver" dedi.

Bana söylediği gibi yaptım.

Ondan sonra bana "yok belinle" dedi.

Onuda yapmaya çalıştım ama tekrar düştüm.

Bu sefer de "yok bu yere yatmış gibi bak beni izle ayağını öne at tam düşeceksin sonra kendini toparla bak böyle" göstererek yaptı.

Bu sefer bunu başarmıştım

"aaa oldu aferin Ah bu arada ben Alberto" dedi

"bende Luca" diyerek karşıladım

Ondan sonra Albertonun bana uzattığı eli sıktım.

İspanyolca selamlaşma söyledi bende bilmediğim için;

"Ne II yani az önce dediğin şey"

"hee o insan selamlaşması o konuda uzmanımdır daha çok şey var gel gösteriyim" dedi. İlerlemeye başladık ve önümde bir bina gözüktü onun yaşadığı yer olduğu gayet açıktı.

Saşkın yüz ifademle "Vay canına sen buradamı yaşıyorsun?" Diye sordum emin olmak için.

"evet babamla ama o burada olmadığı için istediğimi yapıyorum" diyerek sorumu cevapladı.

"Başka ne var?" Diye sordum

"yer çekimi ,gökyüzü, güneş ve en önemlisi insan eşyaları.."diyerek cevapladı beni.

Yukarı çıkıp bakındım bir sürü eşya vardı. Bana şunu söyledi "istediğini sorabilirsin" benimde gözüme müzik çaları çarptı.

"bu nedir?" Diye sordum

"he bu müzik çalar ama bozuk zaten bir türlü tamir edemedim".

hemen tamir etmeye çalıştım ve tamir ettim.

"vay canına çalıştı"

beraber dinlemeye başladık.

Ondan sonra dinlemeye devam ettim bi tane afiş gördüm "bu ne?" diye sordum "bu vespa şimdiye kadar insanların yaptığı en güzel şey (vespa bir motordur) istediğin yere götürür" diye cavapladı.

"aaa parçalar var bi tane yapabilirim yardım etsene!"demişti

"Ben mi?" Diye sordum.

"Evet senden başka kim var ki" diye cevap verdi.

"II olur aaa yok olmaz benim gitmem lazım annem burda olduğumu öğrenirse owww çok kızar" dedim.

(1 saat sonra*)

​​​​"yarısına geldik tamam tamam yaptım ama gerçekten gitmem gerek" dedim

"peki görüşürüz"

(45 dk sonra*)

"bu sefer gerçekten gitmem gerek"

"peki görüşürüz"

(2 saat sonra)

"ohh bu resmindende güzel oldu"dedim

"dimiii"diye cevap verdi

"ahh hadi kaçtım!!"çok geç kalmıştım

"yarın görüşürüüz" diyerek vedalaştı

bu sefer gerçektende gitmiştim eve gelir gelmez annem kızgın bir sesle "neredeydin?" diye sordu içimden "yüzey deme yüzey deme!"diye söyleniyordum ama yüzey dedim annem ve babam çok kızdı bi anda tekrar "nerede olduğunu söylemeyecek misin?" diye duydum meğerse rüyaymış "II" dedim bi anda Anneannem "ona abur cubur getirmesini söyledim" Anneannem anlamıştı tabiii bende dedimki "II evet kusura bakma anneanne onları getiremedim "dedim.Annemde inanıp "oğlum senin aburcubur işlerinle mi uğraşacak" dedi ve takmadı sessiz bir şekilde anneanneme teşekkür ettim ve hemen yatağıma neşeli neşeli gittim...

1.bölüm bu kadardı 2.bolüm için takipte kalın