TUHAF ŞEYLER

Ne bileyim ben 
Bir tuhafım bu aralar
Heves ederek aldığım masamdaki vazoyu beğenmiyorum artık
Olmamış, buraya uymamış işte
Dur önce şu resmi indireyim duvardan
Saksıdaki çiçek kurumuş mu? Daha 15 gün önce sulamıştım.
Kapıdaki kilit evet o, sinirimi bozuyor
Aslında geçenlerde kıramayı denemiştim ama kıramamıştım.
Neden bu kadar sağlam vurulurki bu kilitler.
Sövmüştüm bütün kilit vuranlara
Güneş mi batıyor?
Ne bu şimdi bir isyan mı?
Kime karşı?
Yıldızlar bulutların ardına saklanıyor da
Benim duygularım niye saklanmıyor?
Neden ulu orta?
Zorla güzellik olmaz diyorlar
Olur elbette, estetikle cok güzel olur
Bir saniye
Yoksa ben mi yanlış anladım?
Farklımıydı bu kelimenin anlamı?
Diyorum ya, olmuyor toparlayamıyorum
Biri en uçta, biri en köşede, biri en dipte
Kimin ne istetiği belli değil
İşte arada olan bana oluyor
Kafayı yedirtiyor bazı şeyler
Ne bu sinir anlamıyorum ki
Kendime de sövdüm
Benimde yanlışlarım vardı elbet
Evet, farkındaydım
Bazen umrumda oluyor, bazen olmuyor
Kalem misali bitmek üzereyim
İki taraftanda yazıyorum dayanmaz tabi
Tüh, gördün mü kahve taştı
Zamanını kaçırırsam sonu bu
Müstehak bana
Zamanını tutturamadım işte
En büyük yanlışımdı bu benim
Benim zamanım bana kalmadı 
Sorunu buldum bulmasına da
Çözmeye zamanım kalmadı
Kendimi görememezlik, hep erteleyiş
Yanılgıdan ibaretti inandıklarım
Her başlangıcın hüsranla bitişi
Soğuk esti rüzgarlarım
Yanmadan kül etti
Anlıyor musun?
.
.
Şiir : Merve Üstündaş