-Hadi hyung gel işte ya.

Offf yine başlıyoruz. Dışarıya çıkacak halim yok bunlar alışverişe gidelim diyorlar ya. Ama çok minnoş ısrar ediyorlar of(seungmin hariç) 1 saatlik ısrarlarının sonucunda ne yazık ki kabul ettim alışverişe gitmeyi. I.n bir ton kıyafet alacaktır yine kesin.

-Tamam siz kazandınız geliyorum ama haberiniz olsun ben hiç bir poşeti taşımam, diyerek kendimi baştan güvenceye aldım.

Ne kadar gitmeyelim diye ısrar etsem de en önce ben hazırlanmıştım ve onlara çabuk hazırlanmaları için psikolojik baskı uyguluyordum. (bir işe yaramıyordu ama) Ben bağırırken Chan hyung aramıştı, ben de açtım:

-Alo Lee Know neredesiniz?

-Şu inatçı çocukların yüzünden bir yerlere gideceğiz, dedim. Sesi tedirgin geliyordu.

-Çıkmasanız, dedi.

-Niye ki, diye sordum ben de.

-Bilmiyorum, içimde bir sıkıntı var. Sanki bir şey olacak gibi, dedi.

-Ne olacak hyung ya. Neyse sonunda hazırlandılar, çıkıyoruz biz. Bizi merak etme, dedim ve hayat kurtaracak(!) öğütlerini dinlemeden kapattım telefonu.

-ı.n araba sende, dedim ve arabayı süremeyecek kadar üşengeçtim.

-Aşk olsun Lee Know hyung. maknae'ye araba mı sürdüreceksin?

-Ehliyetin olsaydı sen sürerdin Seungmin, dedim ve arkaya oturdum. Yanımda Lixie, şoför koltuğunda Jeongin, yanında da Seungmin oturuyordu.

"2 saat sonra"

-Off hani bana taşıtmayacaktınız poşetleri, diye yakındım. Yine inanılmaz, mükemmel, sımsıcacık kalbim onların yorulmasına izin vermemişti. Bir yandan da ellerim dolu olduğu için yiyemediğim dondurmamı Felix bana yediriyordu.

-Ah be Lixie. Sen olmasan hyungunuzu düşünen yok, diye ofladım. Seungmin bıktığını belirtircesine derin bir nefes almıştı. Gerçekten de bu iki saat boyunca burnundan getirmiştim canım(!) arkadaşımın.

Biz yavaş yavaş arabaya doğru yürürken yanımızda birden siyah bir araba durmuştu.

Hepimiz bir kaç adım geri çekilmiştik. Arabanın içinden çıkan 5 kişi ellerimizi, kollarımızı tutup arabaya bindirmeye çalışıyorlardı. Elimdeki poşetler düşmüş, ağzımı kapatmışlardı. Diğerlerini göremiyordum.

Kahretsin neden kimse yardım etmiyordu ki. Etrafımızda onca insan yok muydu?

Arabanın içine girdiğimizde diğerlerini görebilmiştim sonunda. Hepsi neredeyse ağlayacaklardı.

Başta bir şaka olduğunu düşünmüştüm. Sonuçta bangtan sunbaenimlerimize de yapmışlardı.

Ama açıkçası karşımdaki adamlar şaka yapamayacak kadar cani gözüküyorlardı.

...

eveett sakın gitmeyin 10-15 dakkaya 2. bölümü de atıcam

ı love you prenses<3