Bang Chan'dan

Changbin odasına çıkmıştı ama uyuyacağını hiç zannetmiyordum, ben de uyuyamazdım zaten. Birisini öldürmüştük üstelik masum birisini ama Minho'yu bulmayı her şeyden çok istiyordum benim her şeyim en önemlisi babamın emanetiydi. Lee Know'u öldürmeyi çok istiyordum çünkü onların intikamını almalıydım, bunu onlara borçluydum. Ben balkona çıkıp bunları düşünürken Chang yanıma geldi:

-Minho'yu düşünüyorsun değil mi?

-Hem onu hem Lee'yi hem de Felix'e ne diyeceğimizi? Bu sırada telefon çaldı, arayan tahmin ettiğim gibi Felix'di. Telefonu açıp hoparlöre aldım.

-Siz ne yaptığınızın farkında mısınız? Asistanı öldürüp bide şahitleri kaçırmak da ne?

-Özür dile...

-Özür falan dilemeyin gidin bir şekilde dediğimi yapın

bir haftanız var ve o şahitlerden de kurtulun! Yüzümüze kapattı telefonu. Ne yapacağımızı bilmiyordum. Changbin'e baktım, gözleri dolmuştu birden ağlamaya başladı.

-Minho'yu bulamayacağız, yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyoruz. Bir tane bile ipucu yokken üstelik bir de katil olmuşken, dedi ve devamını getiremeden daha çok ağladı. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Çünkü oldukça haklıydı. Onu balkonda bırakıp depoda bağırıp duran şahitlerin yanına gittim ama arkamdan Chang da geliyordu hep böyleydi, duygularını kimseye belli etmezdi.

-Biraz susun ya

-Katilsiniz siz, ne yapacaksınız bize?

-İsminiz ne, orada ne işiniz vardı? Sessiz olan başladı:

-Ben Seungmin, arkadaşım da Jeongin. Jeong diğerini engellemeye çalışıyordu ama Seungmin devam etti. Biz yeni stajyerleriz ben telefonumu unutmuştum. Onu alınca sesler duyduk ne olduğuna bakınca da sizi gördük.

-Hayatınızın hatasını yaptınız, dedi Changbin. Haklıydı. Bu çocuklar gördükleri yüzünden öleceklerdi. Ama Jeongin durmadan bağırıyordu. Kızamıyordum da. Minho gibiydi. İçi de dışı da aynı Minho gibiydi.

Changbin'den

Bu çocukları nedensizce sevmeye başlamıştım en çok da Jeongin'i... Minho'ya çok benziyordu. Üstelik o da olaylara büyük tepki verir Jeong gibi bağırıp çağırırdı. Acaba neredeydi benim minik kardeşim. Onu en son gördüğümüzde o yedi biz ise on yaşındaydık. Emin olmasam da biliyordum Minho'm bir yerde hem de bize çok yakın bir yerde nefes alıyordu. Âmâ keşke bu hisler bize adreste verebilse...

....

Ahhhh yoruldummmm

Olsun prenses için değer umarım beğenirsinn<3