(...)

Chan’a çocukların iplerini çözebileceğimizi söyledim zaten asla kaçamazlardı. Chan’ı odaya çağırdım, Felix aramıştı. Bu gece onun yanına gitmemiz gerekiyordu. Bu sırada biz konuşurken bir ses duyduk. Ama kapıyı açıp baktığımızda orada kimse yoktu.

Jeongin'den

Onların konuştuklarını dinliyordum. Gideceklerini duymuştum ama yanlışlıkla ayağım kaydı ve az kalsın yakalanıyordum. Ama kaçmayı başarmıştım. Gece burada olmayacaklardı. Hemen Seungmin'in yanına gittim. Birlikte bir plan kurduk. Plan basitti: Onlar gece gitmeden önce arabaya binecek ve saklanacaktım. Konuştuklarını ise evde bulduğum ses kayıt cihazı ile kaydedecektim, Seung ise biz oradayken evde bir ipucu arayacaktı. Onlar odadan çıkmadan gizlice arabaya bindim, her zaman olduğu gibi arabayı da kilitlemeyi unutmuşlardı. Onlar bizi uyuyor sandıkları için hiç aramadan arabaya bindiler.

-Felix bize çok kızacak, dedi Changbin.

-Kötü düşünme belki de Minho'yla ilgili bir şey bulmuştur. Minho mu? Minho da kim şimdi?

-Chan ben kardeşimizi çok özledim, kim bilir şu anda nerede ne yapıyor? Minho dedikleri kişi kardeşleri mi? Peki Minho neredeydi? Anlaşılan daha öğrenmem gereken çok şey vardı. Bu sırada Felix dedikleri kişinin evine gelmiştik. Şimdi her zamankinden daha sessiz olmam gerekiyordu. Arkalarından ben de eve girdim.

-Sonunda geldiniz. Şimdi anlatın bana şahitleri öldürdünüz mü?

-Efendim onları öldürmeden bir şekilde kurtulacak mıyız? Bizi öldürecekler miydi? Bu sırada ne yazık ki istemeden ses çıkarmıştım. Hepsi de beni fark etmişti. Şu anda kaçmazsam beni de öldüreceklerdi. Açık olan pencereden hızlı bir şekilde atladım. Zemin katta olduğumuz için hiç bir şey olmamıştı. Arkamdan Changbin geliyordu. Koşarken ayağım kaydı, çamura düştüm. Kalkmaya çalıştım ama kalkamadım. Chang'da bana yetişmişti. Beni yaka paça kaldırdı. Bağırıp çağırıyordu ama ben duyamıyordum. Düşerken başımı çok kötü çarpmıştım, başım dönüyordu. Beni zorla arabaya bindirip eve götürdüler. Bayılacak gibiydim. Kapıyı açtıklarında Seung araba sesini duymuş kapıya gelmişti, en azından o yakalanmadı diye düşündüm.

-Jeong ne oldu sana?

-Pek kıymetli arkadaşın canını hiçe sayarak bizi takip etmiş. Seung beni aldı odaya götürdü, bu sırada ikizler kavga ediyordu.

-Jeongin'le senin ilgilenmen gerekiyordu. Şimdi her şeyi daha çok batırdın.

-Bu benim sorunum değildi. Hem sadece benim değil senin de suçun. Jeong uyanıksa diğerini de uyandırmıştır. Kim bilir biz evde yokken neler yaptı? Kesin bu sefer ya ölürüz ya da tutuklanırız, dedi kahkaha atarken.

-Chang sen hani hiç korkmazdın.

-Anlamıyorsun sen beni, dedi ve bir kahkaha daha attı. BEN KARDEŞİMİZİ BULMADAN ÖLMEK İSTEMİYORUM...