Ferda

Akşam sekize doğru hazırlıklarımı tamamlayarak buluşma yerine gitmek için dışarıya çıktım.Yaza iyice geçiş yapan hava kendini artık daha sıcak hissettiriyor ve canlanan doğanın güzellikleri sayesinde insanın içi umutla aydınlanıyordu.Her ne kadar nasıl geçtiğinden emin olamadığım sınav için hala biraz kaygılı hissediyor olsamda sonucu açıklanana kadar kendimi motive etmek zorundaydım.Üstelik hafta içinin son günü olan yarın,staj günüm olduğu gibi yoğun bir iş temposuda beni bekliyor olacaktı.

Yarım saat kadar önce hazırlanmaya başlarken oldukça sade kıyafetler seçmiştim ve bu akşam ki buluşmada rahat görünmeye özen göstermem gerektiğinin farkındaydım.Gergin olduğumda kesinlikle agresif biri oluyordum ki bu da benimle aynı ortamda bulunan insanları oldukça geriyordu.Bu akşam bu durumun yaşanmaması için kendimi sürekli telkin etmeye çalışsamda buluşma yerine giderken bindiğim aracın gürültüsü buna biraz engel oluyor gibiydi.

Yarım saat kadar sonra yani tam vaktinde gittiğim buluşma yerine önceden gelen Tibet gülümseyerek karşılamıştı beni.Nedenini bilmediğim bir şekilde bende merak uyandırmaya başlayan bakışları yine üzerimdeydi.

Nihayet geç kalan iki kişininde gelmesi ile şahane görünen bir kır bahçesinin canlı müzik yapan ortamına geçtik ve tüm ekip birlikte sohbet etmeye başladık.

Daha sonra Tibet'in soruları ve bana doğru bakan bakışlarıyla karşılaştım.

Yönelttiği sorular ve cevaplar hem kafa karıştıran,hem de kendine özgü tavrını ortaya çıkarıyordu.Sorular olmadan da bizim aramıza katılma nedenini az çok anlayabilmiştim ancak bunu ona belli etmek gibi bir niyetim yoktu.

Hızla geçen zamanın ardında sohbetin nasıl aktığını anlayamadığımız gibi saat iyice geç olmuştu.Sonrasında eve dönmek için dağılmaya başlanınca ise onun bu fırsatı kaçırmayacağından artık emindim.

Elbette ilk önce kendim gideceğime dair ona itiraz ettim.

Ve elbette o bunu kabul etmedi.

Kır bahçesi çıkışında onun arabasına binerken iç sesimin benimle kavga halinde olması da süpriz sayılmazdı aslında.

Az sonra kafamdaki o sesler içinde yolu izliyor ve sanırım biraz somurtuyordum.

"Konum için adresi telefonuma yazar mısın?"

"Yol üzerinde yakın bir yerde kalabilirim."

"Olsun yaz yine de sen.Ben nerede istersen orada bırakarım tabii de.Bu arada yurtta kalmıyorsun sanırım."

"Ders çalışamıyorum kalabalık ortamda biraz ses problemi olan biriyim."

"Yarın sınavın var mı?"

"Staj günüm ve oldukça yoğun."

"Yani diyorsun ki seninle buluşamam."

Ben kaçtıkça o fırsat kollayıp konuyu istedigi yöne doğru taşıyordu.

"Hep böyle açık sözlü olmasan mı?"

"Buna daha çok istediği cevabı alma çabaları diyebiliriz Ferda."

"Kızların gözünü korkutuyor olmalısın."

"Yaa...Sen de benim gözümü korkutuyorsun."

"O neden pekii?"

"Duvarların var aşmak biraz zor olacak."

Bu sözü daha önce de duymuştum ve oldukça alışıktım.

"Aşmak için çaba gösterme o halde."

"İşte bu da senin istediğin daha doğrusu istediğini sandığın şey.O halde şöyle sorayım sence ben kötü biri miyim?Bir bayana zarar verebilecek türde biri miyim?"

"Hayır öyle görünmüyorsun tabii ki yapnızca seni yeni tanıyorum."

"Tamam buraya kadar iyi gittik sonuçta yeni yeni tanıyorsun.Pekii neden sonrası için duvar örüyorsun?"

Beni zekası ile resmen köşeye sıkıştırıyordu.

"Kimseyi hayatıma katmayı düşünmüyorum çünkü ideallerim ve zamanı var bence."

"Bak işte sende açık sözlüsün sonuçta.Bende ne istediğimi bildiğim için net konuşuyorum. ancak yine dersen ki bana bu ilginden rahatsızlık duyuyorum o noktada bir daha asla karşına çıkmam."

Bu sözü kafama balyoz gibi indiğinde ona bakıp gerçekten ne hissettiğimi düşündüm.Adının ne olduğunu hiç bilmediğim o duyguyla tanışmıştım ve bundan gerçekten de korkuyordum.Kaçabilecek zamanım,tercih hakkım,nedenlerim vardı.Hiç beklemediğim şekilde örmeyi başardığım duvarları görmüş,bana kaçtıklarımı hatırlatmıştı.Bir de kimsenin yüzüme söylemeye cesaret edemediği bazı gerçekler için ayna tutuyor gibiydi.

"Cevap bekliyorum Ferda?"

Işte o an ben de iç sesimden beni kurtarması gereken cevabı bekliyordum.

"Hayır rahatsız etmiyorsun.Düşünceli birine benziyorsun üstelik."

"Ancak sana güven vermiyorum öyle değil mi?"

"Yani...Ancak bu genel anlamda olan birşey çok fazla üzerine alınma yine de.'

"Bence denemeye değer."

"Konuyu değiştirebilir miyiz?"

Niye ben?Niye ben?Tamam Ferda daha fazla cevap verme...Sus...Köşeye sıkışacaksın!

Beynimde açılan parantezin içi bu cümlelerle dolduğunda direksiyonu çevirmekte olan ellerine ve daha sonra gözlerine baktım.

İşte o an çarpmaya başlayan kalbim kendi zaferini çoktan ilan etmiş haliyle bana ihanet etmişti.

"Konuyu değiştirebiliriz elbette ancak konuştukça çıkacağı yol yine burası olacak."

"Eve yaklaştık birazdan ineceğim."

"Kaçacağım diyorsun yani?"

"Benden ne istiyorsun?"

"Seni tanımak ve nedenini öğrenmek.Sonu nokta değil ancak soru işareti ile bitiyor."

Yaklaştık Ferda.Eve yaklaştık.Oyalan cevap verme ona.Birinci şerit sonrası kavşak ve ev.

"Ben şurada kalayım."

Bu sözüm üzerine artık gülmeye başladığında bu kez iç sesim susmuştu ancak heyecandan kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

"Tamam öyle yapalım...Sen şimdi son cümle olan sorumu aklında tut ben cevabı için beklerim."

"Teşekkür ederim Tibet,bıraktığın için yani."

"Ben de teşekkür ederim Ferda,hoş sohbetin için."

"İyi geceler."

"Sana da iyi geceler."

Binaya yürüdüğüm yolu tökezlemeden ya da düşmeden yürüdüğüme göre bugün şanslı günümdeydim.

Üstelikte eve girip kendimi yatağa attığımda hala görüntüsü karşımda sesi kulaklarımdaydı.

Az sonra telefonuma bir mesaj geldi.

"Gökyüzüne bak!Balkonunun sağ hizzasındaki yıldız sensin."

Aslında cevap vermeyecektim.Yani normalde vermezdim.

"Sen de hilal şeklindeki Ay oluyorsun o halde."

Mesajı gönderen tuşuna bastığım gibi elimle gözlerimi kapatarak yatağa uzandım ve saniyeler içinde yeni bir mesaj daha geldi.

"Beni şaşırtıyorsun Ferda.Duvarlarından bir tuğla kırdık desene."

Güvenlik sektöründe değil Edebiyat dünyasında olmalıydı ya da ne bileyim şarkı sözü yazarı falan.

Ona yine cevap yazmamak için telefonumu uzağımdaki dolabın üzerine bıraktığımda kurduğum alarm yalnızca dört saat uyuyacağımı gösteriyordu.

O esnada ben de kalbime bir an önce gerçeklere uyanması gerektiğini hatırlatıyordum.