Karlı bir sabahın içine uyanmışım
Alabildiğine parlak
Gözlerimi kamaştırıyor
Ama yine de kendimi alamıyorum
Kışı sevmezken
Bu güzelliğe nasıl vuruldum bilmem
Değişiyor insan
Ya da değişmek istiyor…

Şu oturduğum sıcacık odada
Yanan sobaya,
Alıştığım ateşe mi borçluyum bunu?
Var olduğum yerden,
Elimde olan şeyden,
Yüzümün bir yanını yakan alevden mi bu kaçış?

Ulaşamadığımı istemek mi,
Şu kara beni hayran bırakan?
Yoksa odayı sarmalayan bu pastel renkler,
Artık eskisi gibi içine çekmiyor mu beni?

Almazken düşünmekten kendimi,
Alırım yanıma kedimi,
Buz gibi soğuğa açılan bu kapıyı,
Açıp sonuna kadar,
Beklerim yanmaktan çatlayan ellerimi,
Yüzümü, akan gözümü
Oradan, uzaktan gördüğüm o güzel yüzünü…