Tik tak tik tak

"Uykudan uyanmış gülermiş bakarmış annesi onu çok öpermiş severmiş"

Tik tak tik tak

"Okula gidermiş yazarmış çizermiş babası onu çok öpermiş severmiş"

Tik tak tik tak

"Annesi onu çok babası onu çok herkesler onu çok severmiş severmiş"

Genç kız kendinden geçmişcesine duvar köşesine dönük bir şekilde sallanarak aynı şeyleri tekrar ediyordu. O sırada odanın bir köşesindeki kameradan onu izleyen doktorlardan habersizdi. Hoş bilsede umursar mıydı?

"Son yıllarda gördüğüm en değişik vaka. Bir türlü karar veremedim bu yüzden senin de fikrini almak istiyorum Kemal."

"Yardımcı olabilirsem ne mutlu yavrucağın durumu kötü görünüyor. Anlat bakalım."

"7 ay önce kendini asmış. Bir komşusu fark edince hastaneye kaldırmışlar. Raporlarını inceledim, son anda yetiştirmişler.10 gün yoğun bakımda kalmış. Uyandığında tekrar kendini öldürmeyi denemiş, 2 gün boyunca her uyandığında kriz geçirdiği için hep sakinleştirici vermişler. Doktoruyla konuştum vücudunda eski yeni bir çok iz varmış. Bileklerinde dikine kesik izleri, kolları, karın bölgesi daha birçok yer. Kayıtlarında psikolojik ilaçlar kullandığı bilgiside var."

"Burada ki çoğu hastada da bu belirtiler var. Bana söylemendeki neden nedir Fikret?"

"Sana tipik bir intihar vakası gibi geldiğini biliyorum ancak farklı bir şeyler var gibi. Kız tam 6 aydır bu odada. Ne bahçeye çıkıyor ne de koridora. Hiç kimseyle konuşmuyor. Kötü duruma düşmeyene kadar yemek bile yemiyor. Adeta bir şizofren gibi hareketsizce odaklanıp bir şeyler mırıldanıyor."

"Şizofren olabileceğini düşünüyorsun aslına bakarsan 10 dakika izlemek bile yetti bana büyük bir ihtimalle şizofreni başla-"

"HAYIR HAYIR UZAK DUR. Uzak dur benden.Yardım edin. İstemiyorum yaklaşma. Özür dilerim. Yemin ederim ben yapmadım.DOKUNMA."

"Fikret noluyor?"

"Yine atak geçiriyor. Her gün başka bir şeyler söyleyerek bağırıyor. Bazen öyle kötü halisünasyonlar görüyor ki. 40 yıllık doktorum ilk kez bir hastaya bu kadar üzülüyorum."

"Durum düşündüğümden de vahim. Her gün bu kadar sakinleştirici alması işleri daha da çıkmaza sokuyor. Uyanınca görüşmek istiyorum sende yanımızda ol Fikret."

3 saat sonra

Karanlık. Çok karanlık. Karanlık benim sonumu getirir. Karanlık beni öldürür. Gözlerimi açmam gerek ama yapamıyorum. Sanki birileri gözlerimi birbirine mühürlemiş gibi.

Ben Efsan Aykar.Kurtuluşum diye nitelendirdiğim günün üstünden 7 ay bu kliniğe hapsolmamın üstündense 6 ay geçti.

Neden hala beni bırakmadıklarını bilmiyorum. Sanırım deli sanıyorlar. Gülünç değil mi? Oysaki tek istediğim acılarımın dinmesiydi.

Biraz sonra bembeyaz kıyafetleri güler yüzüyle hemşire yemekle gelicek yine nasıl olduğumu soracak cevap almayınca gidecek. Bense tüm yalnızlığımla bu 4 duvar arasında delirmenin kıyısında bekleyeceğim.

Buradan çıkınca ne yapacağımı bilmiyorum. Hala tek istediğim ölmek. Kaybedecek hiçbir şeyim yok. Değer verdiğim hiç kimse kalmadı. Kendimden bile geriye kalan tek şey boş bir beden. Dağıldım, asla toplanamayacak kadar çok karıştı her şey.

Benim hikayemde beni mutlu edecek tek şey sonum. Hani derler ya her şeye 0'dan başlayacağım diye. O sadece kendini kandıranların lafıdır. Hiçbir şey unutulmaz, maziye çizik atılmaz.

Ben bu odaya değil geçmişime hapsoldum. Zihnimin, kalbimin, ruhumun anahtarlarını kaybettim.

Oyun bitti, perde kapandı. Perdenin kapanmasıyla insanlar sıcak yuvalarına perdenin ardındakilerse yalnızlığına geri döndü.